درنگی در دو مبنای کلان حق مشارکت شهرون

حق بنیادین مشارکت شهروندان در اداره همه جانبه امور خویش، بیانگر طیف وسیعی از مبانی و خاستگاه هایی است کهبر سلطه و حقانیت همگانی مردم در به دست گیری زمام امور خود در جامعه سیاسی، مهر تاییدمی زنند.هر چند این سرچشمه های جاری و زلال و بشر دوستانه، در گذر زمان صافی و گوارایی شان رنگ باخته؛ هنوز نقطه آغازینی برای به رسمیت شناسی حق های شهروندی و محملی برای برجسته سازی تعهدات دولت در قبال پذیرش حاکمیت همگانی شهروندان، در دوران جدید، محسوب می شوند. به باور این نوشتار، از میان خاستگاه های بسیار حق مشارکت، درنگ در دو مجرای کلان نظری- گفتمانی مساله پژوهش، همراه با خرده نظریات و گفتمان های آن، می تواند در فهم و پردازش حق مشارکت شهروندان، به مثابه حقی اصیل و خطیر، یاری رسان باشد. از این رو می کوشد تا یافته های پژوهش را در جهت اثبات مدعای مقاله؛ یعنی تاکید بر ضرورت توجه و تضمین حق بنیادین مشارکت شهروندان از رهگذر مبانی و خاستگاه های آن، به روش توصیف و تحلیل داده ها، به کار برد.