تاثیر استرس وارد شده در دوران بارداری بر آستانه تشنج و تغییرات هیستومورفومتری قشر مخچه فرزندان موش های نژاد NMRI

استرس، یک آشفتگی روحی یا عاطفی است که در پاسخ به عوامل خارجی و محرک ها ایجاد می شود و می تواند در دوره بارداری نیز بروز نماید. هدف از این مطالعه بررسی اثر استرس در دوران بارداری بر تغییرات بافتی قشر مخچه و آستانه تشنج فرزندان آن ها می باشد. در این مطالعه تجربی، 20 موش ماده باردار به دو گروه تقسیم شدند. گروه کنترل که استرس ندیده و گروه استرس دیده که به مدت 14 روز، روزانه به مدت یک ساعت تحت استرس بی حرکتی قرار گرفتند. بررسی آستانه تشنج در فرزندان با استفاده از تزریق داروی پنتیلن تترازول (PTZ) انجام شد(8 =n). جهت بررسی تکوین مخچه، فرزندان به سه گروه تقسیم شدند. گروه کنترل: مادران هیچ استرسی ندیدند و فرزندان نیز PTZ دریافت نکردند (4= n). گروه شم: مادران تحت استرس قرار نگرفتند، ولی فرزندان PTZ دریافت کردند (4= n). گروه تجربی: مادران استرس دیدند و فرزندان نیز داروی PTZ دریافت کردند (4= n). پس از برش مخچه، ضخامت لایه های قشر مخچه و تعداد سلول ها در هر لایه بررسی شد.
میانگین آستانه تشنج در فرزندان تحت استرس بارداری در مقایسه با فرزندانی که مادرانشان تحت استرس نبودند، افزایش معنی داری را نشان داد (001/ 0 >p). از سوی دیگر میانگین تعداد سلول های پورک ی نژ در گروه تجربی در مقایسه با گروه های دیگر کاهش معنی داری داشت (001/ 0> p). هم چنین میانگین ضخامت لایه های گرانولار و مولکولار مخچه در گروه تجربی در مقایسه با گروه های دیگر تفاوت معنی داری نداشت (05/ 0 p).

نتیجه گیری

استرس دوران بارداری سبب افزایش آستانه تشنج فرزندان و نیز موجب تغییراتی در روند تکوین مخچه آن ها می گردد.