ارتباط میزان علاقه اجتماعی با سلامت عمومی سالمندان غیرمقیم و مقیم در مراکز سالمندان شهرستان اردبیل

سلامت عمومی سالمندان به دلیل پدیده افزایش جمعیت آن ها، یکی از مهم ترین چالش های اقتصادی، اجتماعی و بهداشتی قرن بیست ویکم به شمار می رود. این مطالعه با هدف بررسی ارتباط علاقه اجتماعی سالمندان با سلامت عمومی سالمندان مقیم و غیرمقیم در مراکز سالمندان انجام شد.
روش مطالعه توصیفی همبستگی بود و جامعه آماری آن متشکل از کلیه زنان و مردان سالمند مقیم در سرای سالمندان و غیرمقیم شهر اردبیل در سال 1393 بودند. 56 سالمند مقیم مراکز به صورت تصادفی و 53 نفر سالمند غیرمقیم به صورت هدفمند انتخاب شده و با استفاده از پرسشنامه سلامت عمومی گلدبرگ (GHQ-28) و مقیاس علاقه اجتماعی سولیمان (SSSI) مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده ها با آزمون های آماری کای اسکوئر، تحلیل واریانس یک عاملی، ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه تحلیل شد.
بین علاقه اجتماعی سالمندان و نشانگان های سلامت عمومی آن ها در هر دو گروه رابطه منفی وجود دارد و علاقه اجتماعی در سالمندان مقیم مراکز 62 تا 87% و در سالمندان غیرمقیم 78 تا 86% از واریانس مولفه های سلامت عمومی را تبیین می کند (p<0.001). همچنین میانگین اضطراب سالمندان مقیم در مراکز کمتر و میانگین اختلال در کارکرد اجتماعی سالمندان غیرمقیم بیشتر بود (05/ 0>p).
شناسایی و تقویت میزان علاقه اجتماعی سالمندان مقیم و غیرمقیم در مراکز می تواند به عنوان مداخله ای اثربخش در راستای پیشگیری و ارتقاء سلامت عمومی سالمندان، مورداستفاده متخصصان، خانواده ها و خود سالمندان قرار گیرد.