بررسی تاثیر برنامه بازتوانی ریه بر شدت علایم بیماران مبتلا به بیماری مزمن انسدادی ریه

سرفه و تنگی نفس دو علامت بسیار شایع در بیماران مبتلا به بیماری مزمن انسدادی ریه هستند. هدف این مطالعه بررسی تاثیر برنامه بازتوانی ریه بر شدت علایم مبتلایان به بیماری مزمن انسدادی ریه بود.
این پژوهش یک کارآزمایی بالینی در سال 90 بر روی 70 بیمار مبتلا به فرم خفیف و متوسط بیماری مزمن انسدادی ریه بود که به روش آسان انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمون و شاهد قرار گرفتند. گروه شاهد مراقبت معمول را دریافت نمودند وگروه آزمون در برنامه باز توانی ریه شرکت کردند. سپس تشویق به اجرای برنامه بازتوانی در منزل به مدت 7 هفته، هر هفته سه بار شدند و از طریق تماس های تلفنی هفتگی پی گیری شدند. ابزار گردآوری اطلاعات شامل پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک، معیار بررسی شدت تنگی نفس و سرفه بود که قبل و 7 هفته بعد از مداخله تکمیل شد و با استفاده از آزمون های دقیق فیشر، آزمون مجدور کای، تی زوجی و مستقل، ویلکاگسون و من ویتنی تحلیل شد.
نتایج نشان داد اختلاف آماری معنی داری بین شدت تنگی نفس و سرفه قبل و بعد از مطالعه در گروه آزمون (001/ 0≥ Pو P≤0.001) و در مقایسه دو گروه بعد از مداخله وجود دارد (P≤0.001 و P≤0.001).
بر اساس یافته های پژوهش می توان نتیجه گرفت برنامه بازتوانی ریه در کاهش شدت علایم مبتلایان به بیماری مزمن انسدادی ریه موثر است.