اثرات متوکسالن و تشعشع UVA روی اسپرماتوژنز موش های بالغ

تحقیقات مختلف نشان داده است که 5 و 8 متوکسی پسورالن میزان زاد و ولد را در رت ها کاهش میدهد.

در این مطالعه اثر متوکسالن همراه تشعشع UVA بر اسپرماتوژنز موش های Balb/C بالغ بررسی گردید.

میزان LD50 160 mg/kg تعیین شد و دوز UVA که باعث اریتمای پوستی میشود J/cm2 0.046 محاسبه گردید. دوز زیر کشنده 80mg/kg محلول متوکسالن بصورت داخل صفاقی به موش های بالغ تزریق گردید و بعد از 1 ساعت حیوانات در برابر تشعشع UVA به مدت 20 دقیقه قرار داده شدند. گروه های آزمایش شامل: اثر متوکسالن تنها، متوکسالن همراه با UVA، UVA تنها، گروه شم (گروهی که فقط Tween در یافت کردند) و گروه کنترل بودند. در تمام گروه های تجربی به جز گروه UVA تنها، تزریقات در طی دو هفته پی در پی صورت گرفت.

مطالعات میکروسکوپی و آنالیزهای آماری حالت غیر طبیعی معنی داری در سطح p<0.05 را در گروه های تجربی در مقایسه با گروه کنترل و شم نشان داد حالات غیر طبیعی شامل: کاهش وزن بدن حیوان، افزایش وزن نسبی بیضه، کاهش در تعداد اسپرماتوگونی تیپ A, B اسپرماتوسیت اولیه، اسپرماتیدها و اسپرم در مقایسه با گروه های کنترل بود. علاوه بر این در بعضی از گروه های تجربی، چروکیدگی در لوله های منی ساز و اسپرماتوسیت اولیه و اسپرماتید در لومن آنها دیده شد.

نتایج نشان داد که تیمار متوکسالن همراه با UVA می تواند باعث تخریب و بهم ریختگی لوله های منی ساز و کاهش سلول های اسپرماتوژنیک و سرتولی گردد.