تاثیر تنش شوری و تغذیه برگی با نانو اکسید روی بر عملکرد و برخی خصوصیات مورفوفیزیولوژیکی جو (Hordeum vulgare L.)

به منظور بررسی تاثیر تنش شوری و محلول پاشی با نانو اکسید روی بر عملکرد تک بوته و برخی خصوصیات مورفوفیزیولوژیک جو، آزمایشی با سه تکرار در شرایط کنترل به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی در سال 1392 اجرا شد. فاکتورهای مورد بررسی شامل چهار سطح شوری (صفر، 25، 50 و 75 میلی مولار در خاک با استفاده از نمک NaCl) و چهار سطح محلول پاشی با نانو اکسید روی (صفر، 25/ 0، 5/ 0 و 75/ 0 گرم در لیتر) بودند. نتایج نشان داد با افزایش تنش شوری عملکرد، طول دوره پر شدن دانه، محتوای کلروفیل و هدایت روزنه ای کاهش یافت و عکس این حالت در محلول پاشی با نانو اکسید روی به دست آمد. با افزایش شوری خاک و عدم محلول پاشی، انتقال ماده خشک به دانه افزایش یافت. طوری که بیش ترین انتقال ماده خشک از ساقه و اندام هوایی به دانه (به ترتیب 445/ 0 و 199/ 0 گرم در بوته) در شوری 75 میلی مولار و در تیمار عدم محلول پاشی نانو اکسید روی به دست آمد. مقایسه میانگین ها نشان داد بالاترین عملکرد تک بوته (22/ 1 گرم)، طول دوره پر شدن دانه (67/ 30 روز)، حداکثر وزن دانه (0244/ 0)، محتوای کلروفیل (2 /53) و هدایت روزنه ای (7/ 23 میلی مول در متر مربع در ثانیه) در محلول پاشی 75/ 0 گرم در لیتر نانو اکسید روی و عدم اعمال شوری و کمترین آنها در عدم محلول پاشی و بالاترین سطح شوری به دست آمد. به طور کلی نتایج نشان داد که به منظور افزایش عملکرد در شرایط شور محلول پاشی 75/0 گرم در لیتر نانو اکسید روی مفید است.