بررسی تطبیقی سبک های فرزندپروری با سبک فرزندپروری امام علی(ع) در نامه سی و یکم نهج البلاغه

فرزند پروری اولین و اساسی ترین مرحله در فرآیند پرورش و اجتماعی کردن فرزندان در جامعه با توجه به باورها، ارزش ها و ایده آل های والدین است. هدف این بررسی پاسخ به سوالات چهارگانه ای است که در شکل سبک های فرزندپروری در برابر نهج البلاغه طرح شده اند. در پاسخ به سوالات از روش توصیفی مبتنی بر تحلیل متن استفاده گردیده است. بر این اساس مفاهیم مندرج در سوالات با متن نهج البلاغه معادل سازی و برابر گردیده و سپس به هر سوال پاسخی متناظر در متن داده شده است. یافته ها بیان گر این است که امام علی(ع) سبک های مستبدانه، سهل انگارانه و غفلت انگارانه را کاملا رد می کند و هیچ کدام را مناسب تربیت نمی داند و در تربیت فرزندان از این شیوه ها استفاده نمی کند. سبک مقتدرانه از نظر لزوم نظارت و کنترل بر فرزندان و ضرورت پاسخ دهی مناسب به فرزندان و احترام به آرا و نظرات آن ها به سبک امام علی(ع) مشابهت هایی دارد؛ اما آن چه سبک امام علی(ع) را متمایز می سازد، مبانی، اهداف، ارزش ها، نوع قواعد و مقررات و اولویت بندی هایی است که در سبک علوی وجود دارد و سبب می شود نتوانیم این سبک را مقتدرانه به شمار آوریم و چه بسا سبک مسوولانه که برخی برای سبک امام(ع) به کار برده اند اسم مناسب و متناسبی برای سبک اسلامی است.