تاثیرپذیری هضم الیاف، رفتار تغذیه ای و الگوی تغییرات اسیدهای چرب فرار شکمبه از دفعات تغذیه منابع گوناگون پروتئین

در تحقیق حاضر، از چهار راس گاو هلشتاین دارای فیستوله شکمبه در طرح مربع لاتین با چهار دوره 21روزه (شامل دو هفته دوره عادت پذیری به جیره ها و یک هفته جمع آوری داده ها) استفاده شد. تیمارها شامل 1. تغذیه با جیره کاملا مخلوط یک بار در وعده صبح، 2. تغذیه با بخشی از سویا در وعده عصر، 3. تغذیه با بخشی از اوره در وعده عصر، و 4. تغذیه با بخشی از پودر ماهی در وعده عصر بود. گاوها در سطح نگهداری تغذیه شدند. تغذیه منابع پروتئینی در وعده عصر فعالیت نشخوار را افزایش داد (05/0P<). قابلیت هضم ظاهری ماده خشک و ماده آلی در گاوهای تغذیه شده با اوره در وعده عصر در مقایسه با گاوهایی که یک بار تغذیه شدند، بیشتر بود (05/0P<). تغذیه همه منابع پروتئین در وعده عصر باعث افزایش قابلیت هضم ظاهری الیاف نامحلول در شوینده خنثی شد (05/0P<). میانگین تولید کل اسیدهای چرب فرار و نسبت مولی هیچ کدام از اسیدهای چرب فرار تحت تاثیر نحوه تغذیه منابع گوناگون پروتئین قرار نگرفتند. اثر تیمارهای آزمایشی بر میانگین اسیدیته شکمبه و نیتروژن آمونیاکی شکمبه معنی دار نبود. براساس نتایج تحقیق حاضر، افزایش دفعات تغذیه منابع پروتئین قابل تجزیه در شکمبه باعث بهبود هضم الیاف و فعالیت جویدن در گاوهای فیستوله هلشتاین غیرشیرده می شود.