بررسی شیوع اختلالات اسکلتی عضلانی در قالیبافان شاغل و ارتباط آن با میزان روشنایی در کارگاه های قالی بافی شهرستان تکاب در سال 1392

ابزار کار نامناسب و غیر استاندارد، نور ناکافی و عدم استراحت کافی قالی بافان منجر به افزایش شیوع اختلالات اسکلتی عضلانی در آن ها می گردد که بایستی با نظارت بیشتر بر کارگاه های قالی بافی آن را کاهش داد.
این مطالعه از نوع توصیفی، تحلیلی به روش مقطعی می باشد که در کارگاه های قالی بافی روستایی شهرستان تکاب انجام شد. 86 کارگاه قالی بافی به روش نمونه گیری خوشه ایانتخاب شدند؛ که 222 نفر شاغل در این کارگاه ها مشغول بکار بودند. شدت روشنایی عمومی و موضعی در کارگاه های قالی بافی با دستگاه نورسنج مدل LX-13 اندازه گیری و اختلالات اسکلتی عضلانی شاغلین نیز با پرسشنامه نوردیک بررسی شد.
نتایج نشان می دهد که اختلال ناحیه پشت بیشترین شیوع (3/61%) و اختلال ناحیه آرنج کمترین شیوع (2/7%) را در بین کارگران قالی باف داشتند. شدت روشنایی عمومی (4/82%) و شدت روشنایی موضعی اکثر کارگاه ها (9/91%)، کمتر از حد توصیه شده بود.
درگیری بیشتر اندام های فوقانی در کار قالی بافی منجر به افزایش اختلال در این اندام ها می گردد. نتایج نشان داد که اکثر شاغلین در کارگاه هایی با روشنایی غیر استاندارد اشتغال داشتند. موثرترین متغیر در ایجاد اختلال ناحیه گردن و پشت سابقه کار افراد و شدت روشنایی عمومی محیط کار، در اختلال ناحیه مچ دست و اختلال ناحیه شانه سابقه کار افراد بود.