تاثیر به کار گیری محلول دیالیز سرد بر علائم حیاتی، راحتی وکفایت دیالیز بیماران تحت درمان با همودیالیز

سرد کردن محلول همودیالیزیک فاکتور مهم در حفظ ثبات قلبی- عروقی در بیماران همودیالیزی می باشد. این تحقیق به منظور تعیین تاثیر دمای محلول دیالیز بر علائم حیاتی، راحتی و کفایت دیالیز در بیماران تحت درمان با همودیالیز انجام گرفت.
این مطالعه یک کارآزمایی بالینی است که بر روی 30 بیمار همودیالیزی بستری در بخش همو دیالیز یکی از بیمارستان های همدان انجام گرفت بیمارانی که دارای معیار های پژوهش بودند بصورت نمونه گیری آسان انتخاب شدند و سپس در طی سه مرحله مداخله انجام گردید. در مرحله اول بیماران طی سه جلسه با دمای Co37 و در مرحله دوم و سوم نیز هر کدام طی سه جلسه به ترتیب با دمای Co36 و Co35 تحت همودیالیز قرار گرفتند. فشارخون و نبض بیماران قبل و بعد از دیالیز و در ساعات اول، دوم و سوم حین دیالیز کنترل شد. ولی دمای بدن بیماران قبل و بعد از هر جلسه کنترل گردید. در جلسه سوم، نمونه خون بیماران قبل و بعد از دیالیز جهت ارزیابی کفایت دیالیز جمع آوری شد. در انتهای همان جلسه بیماران از نظر راحتی نیز با معیار دیداری راحتی ارزیابی شدند.جهت تجزیه و تحلیل اطلاعات از روش Repeated measurement، آنالیز واریانس و آزمون تعقیبی توکی استفاده شد. P کمتر از 05/0 به عنوان سطح معنی دار در نظر گرفته شد.
یافته های پژوهش نشان داد که هر چند فشار خون سیستولیک بیماران با کاهش دما کمی افزایش می یافت ولی این افزایش از نظر آماری معنی دار نبود. نبض بیماران با کاهش دما کاهش معنی داری پیدا کرده بود. بیماران در دمای پایین تر احساس راحتی بیشتری می کردند و فقط 7/6 درصد از بیماران دمای Co37 را ترجیح می دادند، برای 20 درصد از بیماران، نوع دمای محلول تفاوتی نداشت. در حالی که بقیه بیماران محلول سرد را ترجیح می دادند. کفایت دیالیز بیماران نیز در دمای Co35 نسبت به دمای Co36 و Co37 افزایش معنی داری را نشان دادP<0/001)).
با توجه به یافته های این پژوهش اگر چه ممکن است کاهش دمای محلول همودیالیز برای همه بیماران سودمند نباشد ولی با توجه به مزایایی که دارد پیشنهاد می گردد با توجه به شرایط و میزان راحتی بیمار از محلول هایی با درجه حرارت پایین نیز در دیالیز استفاده گردد.