مقایسه میزان رضایتمندی دانشجویان دندانپزشکی نسبت به رشته تحصیلی خود در مقطع علوم پایه و بالینی

رضایت دانشجویان به عنوان ارکان اصلی دانشگاه باعث افزایش کارایی شده و باید در صدر برنامه ریزی های آموزشی قرار گیرد. رضایت مندی دانشجویان نشانگر موثر بودن تمام حیطه های آموزشی از لحاظ علمی، عملی بوده و به مجموعه ای از احساسات سازگار و ناسازگار فرد نسبت به رشته تحصیلی اطلاق می شود.
در این مطالعه توصیفی مقطعی در نیمسال دوم 90-89، به روش سرشماری، پرسشنامه ای پژوهشگر ساخته که روایی و پایایی آن تایید شده بود، بین 160 دانشجو در مقطع بالینی و علوم پایه توزیع شد. سوالات شامل دو بخش زمینه ای و مرتبط با رضایت مندی بود. سوالات رضایت مندی در زمینه علل انتخاب رشته و علل علاقه مندی به رشته بوده و به روش 5 درجه ای لیکرت طراحی شد. نتایج به آنالیزهای آماری تجزیه و تحلیل گردید.
91/3% دانشجویان مطرح کردند که در صورت شرکت مجدد در کنکور سراسری رشته دندانپزشکی را انتخاب می کردند. بیشترین علل انتخاب رشته، برتر بودن آن در سطح دانشگاهی بود. شایع ترین و ناشایع ترین علل رضایت مندی موقعیت اجتماعی و تشویق سیستم آموزشی بود. بیشترین میزان رضایتمندی، در دوران علوم پایه مشاهده شد.
دانشجویان در مقطع بالینی نسبت به علوم پایه رضایتمندی کمتری نسبت به رشته تحصیلی خود داشتند که نیاز به کمی تامل و بررسی دارد. نقش دانشگاه و تشویق سیستم آموزشی تاثیر کمی در رضایتمندی داشته که بررسی بیشتری را می طلبد.