بررسی ویژگی های بیوشیمیایی و سم شناسی آنزیم استیل کولین استراز در کنه های دو لکه ای مقاوم و حساس به کلرپایریفوس

غیرحساس شدن آنزیم استیل کولین استراز به ترکیبات فسفره آلی در کنه دو لکه ای T. urticae، نقش اساسی در مقاومت به این ترکیبات دارد. در این مطالعه، ویژگی های بیوشیمیایی و سم شناسی این آنزیم در کنه های مقاوم و حساس به کلرپایریفوس مورد بررسی قرار گرفت. کنه های مورد مطالعه از اصفهان (ISR)، یزد (Yz) و رشت (GUS2) جمع آوری و براساس ژن کد کننده آنزیم سیتوکروم اکسیداز Ι (COI) میتوکندریایی شناسایی شدند. آزمونهای زیست سنجی نشان داده بود که نسبت مقاومت به کلرپایریفوس در جمعیت های ISR وYz در مقایسه با جمعیت GUS2 به ترتیب 9/176 و 78/9 می باشد. تعیین فعالیت ویژه AChE با استفاده از سوبستراهای مخثلف نشان داد که جمعیت مقاوم دارای بیشترین و جمعیت حساس دارای کمترین فعالیت ویژه آنزیمی است، همچنین تغییر در تحرک الکتروفورزی استیل کولین استراز ISR و شدت بیشتر باند مربوطه در حضور کلرپایریفوس اکسان در این جمعیت، وجود تغییر در این آنزیم را تایید کرد. در ادامه، اثر بازدارندگی 11 آفت کش فسفره آلی و کاربامات به منظور تایید نقش این آنزیم در مقاومت مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاکی از این بود که IC50 مهارکننده ها در AChE جمعیت مقاوم و نیمه مقاوم به ترتیب از جمعیت حساس بالاتر می باشد. در نتیجه نتایج نشان می دهد که تغییراتی در مکان هدف این آنزیم و یا در اطراف آن ایجاد شده که موجب تحرک الکتروفورزی متفاوت، تمایل کمتر آنزیم به سوبسترا و به تبع آن حساسیت کمتر به آفت کش های فوق که به صورت رقابتی با سوبسترا عمل می کنند، شده است.