بررسی توانایی حفاظت از تداخل امواج الکترومغناطیس در نانوکامپوزیت های اپوکسی-گرافن

زمانی که وسایل و تجهیزات الکترونیکی در معرض تابش های الکترومغناطیس از یک منبع ناخواسته درمحدوده فرکانس های مشابه با فرکانس های کاری آنها و با شدت زیاد قرار می گیرند، تداخل امواج الکترومغناطیس ایجاد شده و باعث وقفه یا کاهش عملکرد موثر در این تجهیزات می شود. حفاظت از تداخل امواج الکترومغناطیس، فرآیند رسیدن به حد مطمئن تضعیف این امواجبه وسیله انعکاس و جذب آن ها به ترتیب در سطح و درون مواد محافظ می باشد. در این تحقیق توانایی حفاظت نانوکامپوزیت های اپوکسی-گرافن مورد بررسی قرار گرفت. ابتدا گرافن سنتز و مشخصه یابی شد و نانوکامپوزیت های اپوکسی-گرافن تا 3 درصد وزنی بوسیله فرآیند ریخته گری ساخته شدند. سپس توانایی حفاظت از تداخل امواج الکترومغناطیس آن ها در محدوده فرکانس 8 تا 12 گیگا هرتز (باندX) تعیین و بررسی شد. نتایج نشان دادند که این نانوکامپوزیت ها توانایی حفاظت از تداخل امواج الکترومغناطیس را دارند به گونه ای که حفاظت از تداخل امواج الکترومغناطیس درنمونه wt%3 گرافن، dB3/22 در فرکانس GHz12و dB6/17در فرکانس GHz8 اندازه گیری شد. مکانیزم غالب در حفاظت از تداخل امواج الکترومغناطیس در محدوده فرکانس و درصد های گرافن مورد بررسی، مکانیزم جذب است. به گونه ای که در نمونه wt%3 گرافن، 7/89 درصد در فرکانس GHz12و 8/81 درصد در فرکانس GHz8 مربوط به آن است. از این جهت، این نانوکامپوزیت ها می توانند گزینه ای مناسب به عنوان ماده جاذب امواج الکترومغناطیس نیز باشند.