تاثیر میکروپارتیکل های پلاکتی در انفجار تنفسی در سلول های نوتروفیل

کنسانتره پلاکتی در درمان کمبود کیفی و کمی پلاکت استفاده می شود و در مواردی می تواند عوارضی در دریافت کنندگان فراورده ایجاد نماید. علاوه بر گلبول های سفید موجود در فرآورده پلاکتی، برخی مدیاتورها، سایتوکاین ها و نیز میکروپارتیکل های موجود در آن نیز می توانند واکنش ناخواسته در دریافت کنندگان ایجاد کنند. در این مطالعه نقش میکروپارتیکل های مشتق از پلاکت در فرآورده پلاکتی در تحریک و فعال سازی نوتروفیل ها مورد مطالعه قرار گرفته است.
در این مطالعه تجربی، کیسه های پلاکتی از پایگاه انتقال خون تهران تهیه و در روزهای ذخیره، از کیسه ها نمونه گیری به عمل آمد. از کنسانتره پلاکتی، میکروپارتیکل های پلاکتی جدا گردیده و با سلول های نوتروفیل مواجه شدند. بعد از طی زمان انکوباسیون، انفجار تنفسی نوتروفیل ها با به کارگیری دی هیدرورودامین-123 و استفاده از روش فلوسیتومتری ارزیابی شد و میزان فعالیت نوتروفیل با فعالیت پایه آن مقایسه شد. در نهایت نتایج به دست آمده با آزمون غیر پارامتریک Wilcoxon مورد مقایسه قرار گرفت.
این مطالعه نشان داد که میکروپارتیکل های پلاکتی قادر به تحریک و فعال سازی نوتروفیل ها می باشند (05/0< p). این اثر وابسته به غلظت میکروپارتیکل های پلاکتی می باشد. از طرفی، بررسی بیان ملکول CD40L بر سطح میکروپارتیکل های پلاکتی تفاوت معنی داری را در میزان بیان این ملکول در روزهای مطالعه نشان نداد.
نتایج حاصل از این مطالعه نشان می دهد که میکروپارتیکل های پلاکتی در کنسانتره پلاکتی در فعال سازی نوتروفیل ها نقش دارند.