رابطه ی توسل به دعا و میزان افسردگی در بیماران مسلمان تحت درمان با همودیالیز

بیماران همودیالیزی غالبا نگران آینده ی غیر قابل پیش بینی بیماری خود بوده و اغلب دچار مشکلات روحی ازجمله افسردگی می شوند. مطالعات جدید نشان می دهند که عقاید مذهبی قوی، منتج به اثرات روانی مطلوبی می شوند. پژوهش حاضر به منظور بررسی رابطه ی توسل به دعا و میزان افسردگی در بیماران همودیالیزی مراجعه کننده به بخش دیالیز بیمارستان کامکار- عرب نیا، وابسته به دانشگاه علوم پزشکی قم، انجام گرفت.
در این پژوهش مقطعی- تحلیلی تک گروهی و تک مرحله ای، 200 نفر از بیماران تحت درمان با همودیالیز به روش نمونه گیری مبتنی بر هدف از بخش دیالیز بیمارستان کامکار- عرب نیا، وابسته به دانشگاه علوم پزشکی قم، انتخاب شدند. پس از اخذ رضایت نامه ی کتبی از نمونه ها، اطلاعات با استفاده از پرسش نامه ی توسل به دعای «مراویگلیا» شامل چهار قسمت مشخصات دموگرافیک، تناوب دعا کردن، تجارب قبلی دعا و نگرش نسبت به دعا و همچنین پرسش نامه ی افسردگی «بک» جمع آوری شدند و با آزمون پیرسون مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفتند.
میزان افسردگی بیماران با میانگین 9/64 ± 22/27 (دامنه ی تغییرات از 0 تا 63) در حد متوسط و میزان توسل به دعا با میانگین 21/67 ± 174/81 (دامنه ی تغییرات از32 تا 224) بود. رابطه ی معنی دار معکوسی بین بعد تناوب دعا کردن (0/30- =r و 0001/0=p) و توسل به دعا (0/15- =r و 0/02=p) با میزان افسردگی بیماران دیده شد.
با افزایش میزان توسل به دعا در بیماران همودیالیزی، میزان افسردگی در آن ها کاهش یافت؛ بنابراین می توان از اعتقادات مذهبی جهت ارتقای سلامت بیماران تحت درمان با همودیالیز استفاده نمود.