بررسی تاثیر خشک یا مرطوب بودن مینا بعد از اچینگ بر میزان استحکام باند کششی کامپوزیت رزین ها پس از کاربردSingle bond در تکنیک توتال اچ

امروزه استفاده از ترمیم های همرنگ دندان به دلیل تامین زیبایی گسترش چشمگیری یافته است. جهت رسیدن به یک ترمیم کامپوزیتی موفق، به دست آوردن یک باندینگ مناسب با ریزنشت پایین ضروری است. یکی از عوامل مهم برای رسیدن به این هدف ارتباط نزدیک باندینگ و بافت دندانی است که این امر نیز به نوبه ی خود به عوامل متعددی ارتباط دارد. هدف از این مطالعه تعیین تاثیر خشک و یا مرطوب بودن مینا بعد از اچینگ بر استحکام باند کششی رزین های کامپوزیتی پس از کاربرد Single bondدر تکنیک توتال اچ است.

در این مطالعه لابراتواری 40 دندان پره مولر به صورت تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. پس از پرداخت و اچ کردن سطح میانی باکال دندان ها، در یک گروه سطح کاملا خشک شد و در گروه دیگر، آب سطح به وسیله ی یک گلوله پنبه گرفته شد. پس از قرار دادن باندینگ و کیور کردن، توده ای از کامپوزیت به ارتفاع 4 میلی متر به صورت لایه لایه قرار داده شد. در نهایت دندان ها در بلوک های مکعبی به گونه ای که بتوان از سمت لینگوال در جایگاه قرارگیری دستگاه قرار داد، مانت شدند. بعد از انجام این مراحل نمونه ها در دستگاه UTM با سرعت mm/min 0/5 تحت کشش قرار گرفتند. سطح شکست برای مشخص شدن نوع و محل شکست مورد ارزیابی قرار گرفته و نتایج بدست آمده توسط آنالیزهای آماری FISHER’S Exact و T-TEST بررسی شد.

یافته های این مطالعه نشان داد، اگرچه میانگین استحکام باند نمونه هایی که سطوح مینایی پس از اچ کردن خشک شده اند، بیشتر از میانگین استحکام باند نمونه های مرطوب است، اما این دو گروه به لحاظ آماری تفاوت معناداری را نشان نمی دهند. نوع شکست نیز در این دو گروه به لحاظ آماری تفاوت معناداری را نشان نداد.

با توجه به عدم وجود اختلاف معنی دار در این دو گروه و همچنین با توجه به این مساله که وجود اندکی رطوبت برای ایجاد لایه هیبرید و باند قوی تر با عاج ضروری است، لذا به نظر می رسد باقی گذاشتن مقداری رطوبت در سطح مینا به همان اندازه ای که در عاج وجود دارد، تداخلی با استحکام باند در مینا نداشته و قدرت باند مطلوبی را ایجاد می کند.