تاثیر کفش ناپایدار بر حداکثر فشار در سه ناحیه کف کفش در دختران با کف پای صاف و سالم

تحقیقات قبلی نشان دادند که کفش ناپایدار در مقایسه با کفش با کف تخت، موجب تعدیل فشار در نواحی میانی و عقب پا می شود. با وجود این، پژوهش مشابه در افراد با کف پای صاف انجام نشده است. هدف پژوهش حاضر بررسی اثر کفش ناپایدار بر فشار ناحیه میانی و عقب پا پا در افراد کف پای صاف طی مرحله اتکا راه رفتن بود.

در این مطالعه نیمه تجربی، 32 دانشجو دختر سالم در دو گروه کف پای صاف و سالم (به ترتیب با میانگین سنی7/ 0 ± 6/ 21، 8/ 0 ± 81/ 20 سال، قد 1 /6 ± 99/ 56، 1/ 6 ± 71/ 56 سانتی متر و جرم 1/ 6 ± 71 /56، 2/ 5 ± 50 /161 کیلوگرم)، در شرایط کفش ناپایدار، کفش کنترل و پابرهنه با سرعت دلخواه راه رفتند و متغیر حداکثر فشار کف پا در نواحی سه گانه کف پا (جلو، میانی و عقب پا) با استفاده از دستگاه فوت اسکن اندازه گیری و مقایسه شد. جهت آزمون فرضیات از روش تحلیل واریانس با اندازه های تکراری و نیز آزمون تعقیبی بونفرونی استفاده گردید.

حداکثر فشار در کفش ناپایدار در مقایسه با کفش کنترل در تمام نواحی کف پا افزایش معنادار (به ترتیب(99/ 38%)، (48/ 31%) و(54/ 31%)) یافت. کاهش معنادار حداکثر فشار در نواحی جلو(02/ 16%) و عقب پا (30/ 38%) در کفش ناپایدار در مقایسه با پای برهنه مشاهده شد (05/ 0˂P).

استفاده از کفش ناپایدار در مقایسه با کفش کنترل، فشار کف پایی را در نواحی سه گانه ی عقب، میانی و جلوی پا حین راه رفتن در دختران با کف پای صاف افزایش می دهد. ازاین رو، در توصیه این نوع کفش برای زنان با پای صاف باید احتیاط کرد.