بررسی ارتباط بین میزان قوس طولی داخلی و برخی اندازه های آنتروپومتری کف پا با تعادل پویا

با توجه به اینکه پا پایین ترین قسمت زنجیره حرکتی بدن را تشکیل می دهد و محدوده کوچکی از سطح اتکا را جهت حفظ تعادل فراهم می کند، به نظر می رسد که تغییرات بیومکانیکی کوچک در محدوده سطح اتکا ممکن است کنترل تعادل را تحت تاثیر قرار دهد. بنابراین هدف از انجام این تحقیق بررسی ارتباط بین میزان قوس طولی داخلی و برخی اندازه های آنتروپومتری کف پا با تعادل پویا است.

تعداد 110 نفر از دانشجویان دانشگاه تهران جهت شرکت در تحقیق انتخاب و به سه گروه: 1- دارای کف پای طبیعی (50 نفر با میانگین قد (2/ 6±6/ 176)، وزن(2/ 10±8 /72) و سن(2±3/ 25)) 2- دارای کف پای صاف (30 نفر با میانگین قد (7±2/ 177)، وزن(1/ 11±5/ 73) و سن(4/ 1±1/ 25)) 3- دارای کف پای گود (30نفر با میانگین قد (3/ 6±174.5)، وزن(2/ 11±3/ 69)و سن(7/ 1±6/ 25)) تقسیم شدند. جهت اندازه گیری ویژگی های آنتروپومتری کف پا (طول پا، پهنای قدامی و خلفی پا) از ترسیم نقش پا و به منظور ارزیابی قوس کف پا از روش اندازه گیری افتادگی استخوان ناوی استفاده گردید. برای ارزیابی تعادل پویای افراد نیز از تست تعادلی ستاره استفاده شد. از ضریب همبستگی پیرسون جهت تجزیه تحلیل آماری استفاده شد.

نتایج تحقیق نشان داد که رابطه معنی داری بین اندازه های آنتروپومتری کف پا و اجرای تست تعادلی ستاره وجود ندارد. ولی بین میزان افت استخوان ناوی و اجرای تست تعادلی ستاره در اکثر جهات رابطه معنی داری یافت شد.

با توجه به نتایج به نظر می رسد که ویژگی های آنتروپومتری کف پا معیار موثری در کنترل پوسچر نباشد و این امکان وجود دارد که عوامل دیگری نقش ویژگی های مورفولوژیکی پا را در کنترل پوسچر کمرنگ تر جلوه دهد. همچنین رابطه معنی دار بین قوس طولی داخلی کف پا و اجرای تست تعادلی ستاره در جهات مختلف احتمالا«مربوط به ساختار پایدار- تحرک پذیر کف پا می باشد. بنابراین از این تحقیق می توان نتیجه گرفت که ساختار آناتومیکی پا بر تعادل پویا تاثیر دارد ولی ویژگی های آنتروپومتری کف پا چنین تاثیری ندارد.