مطالعه اثرات محافظتی کاپتوپریل و والزارتان بر عملکرد حافظه و بیان ژن فاکتور BDNF مغز در مدل تجربی آلزایمر در موش صحرایی

مهارکننده های AT1 و ACE، به عنوان کاهنده فشار خون، سبب بهبود حافظه در افراد سالمند با پرفشاری شریانی و مستعد بیماری آلزایمر می شوند. بنابراین، مطالعه ی حاضر در نظر داشت اثرات مصرف خوراکی داروی کاپتوپریل و والزارتان بر عملکرد حافظه و بیان ژن BDNF مغز در مدل آزمایشگاهی آلزایمر در موش صحرایی را مورد ارزیابی قرار دهد.

40 سر موش نر نژاد ویستار به 5 گروه تقسیم شدند: کنترل، وهیکل، آلزایمر، گروه های درمانی کاپتوپریل و والزارتان. بیماری آلزایمر در گروه های آلزایمر و درمان با تزریق استرپتوزوتوسین (3 میلی گرم در کیلو گرم) به صورت دوطرفه و داخل بطنی مغز در روزهای اول و سوم انجام شد. گروه های درمان، کاپتوپریل (50 میلی گرم در کیلو گرم) و والزارتان (30 میلی گرم در کیلو گرم) به صورت دهانی دریافت نمودند. در پایان عملکرد حافظه با روش T-Maze و بیان ژن BDNF با روش RT-PCR ارزیابی شد. نهایتا، آسیب های هیستوپاتولوژیکی با روش رنگ آمیزی H&E و تولوئیدین بلو بررسی گردید.

زمان تاخیر و تعداد خطاها برای یافتن غذا به ترتیب برای گروه کنترل 5/15±4/37 ثانیه و 2/1±8/11 بود که القاء آلزایمر به طور معنی داری آن ها را افزایش داد (9/57±2/216ثانیه و 9/2±2/16). آسیب های هیستوپاتولوژیکی (نورون های نکروز شده و واکئولیزاسیون بافتی) به همراه کاهش ژن BDNF بطور واضحی در حیوانات گروه آلزایمر مشاهده شد. کاپتوپریل و والزارتان در گروه های درمان سبب کاهش زمان تاخیر (46 و 86 درصد) و تعداد خطاها (31 و 43 درصد) همراه بهبود آسیب های هیستوپاتولوژیکی و افزایش mRNA ژن BDNF گردید.

یافته های ما نشان می دهند مهار سیستم رنین-آنژیوتانسین مرکزی عملکرد حافظه و آسیب نورونی در بیماری آلزایمر را بهبود می بخشد. به نظر می رسد فعال شدن این سیستم بیان ژن BDNF را مهار می کند.