نگرش پرستاران نسبت به مرگ

مواجهه باپدیده مرگ بیمار مرحله ای اجتناب ناپذیر در حرفه علوم پزشکی به خصوص برای گروه پرستاری می باشد. در بسیاری از موارد پرستار تنها فردی است که در هنگام مرگ، مراقب بیمار است و نگرش نسبت به مرگ یکی از مهمترین عواملی است که بر روی رفتار مربوط به حرفه مراقبت سلامت اثر می گذارد. مطالعه حاضر با هدف بررسی نگرش پرستاران بیمارستان های تامین اجتماعی استان گلستان نسبت به مرگ در سال 1393 انجام گرفت.

این مطالعه توصیفی- مقطعی بر روی 106 پرستار شاغل در بیمارستان های تامین اجتماعی استان گلستان به روش نمونه گیری سرشماری از بین تمامی افراد واجد شرایط پژوهش انجام گرفت. داده ها توسط پرسشنامه های مشخصات دموگرافیک و مقیاس استاندارد تجدید نظر شده نگرش نسبت به مرگ (DAP-R) جمع آوری و توسط spss-16 به کمک آمار توصیفی (فراوانی، میانگین، انحراف معیار) و آمار استنباطی (آزمون تی مستقل، آنالیزواریانس، آزمون تعقیبی شفه، آزمون تعقیبی توکی و همبستگی پیرسون) تجزیه و تحلیل شد.

نتایج پژوهش نشان داد میانگین و انحراف معیار نگرش به مرگ پرستارن 4/14 ± 23/150 بود. آزمون آماری رگرسیون چندگانه بین نگرش به مرگ با سابقه کار همبستگی منفی معنی داری را نشان داد (007/0>p)، بطوری که با هر سال افزایش سابقه کاری نگرش منفی به مرگ 5 برابر کمتر می شد. همچنین بین نگرش به مرگ و آموزش همبستگی مثبت معنی دار مشاهده شد (003/0>p). لذا پرستارانی که دوره های آموزشی و کارگاه های مراقبت از مرگ را گذرانده بودند، نگرش بهتری داشتند.

نتایج این پژوهش نشان داد که پرستاران نسبت به مرگ نگرش مثبتی داشتند. پرستاران به دلیل ماهیت شغلی خود زمان طولانی تری را برای مراقبت از این بیماران و همراهانشان سپری می کنند و ارتباط نزدیک تری با اعضای خانواده و همراهان بیماران دارند. وجود دید و نگرش مثبت در پرستاران می تواند در مراقبت از بیماران و حمایت اعضای خانواده آنها موثر باشد.