گفتاری در پدیدارشناسی روان و بدن

از دیرباز در مباحث فلسفی و علمی گفتگوهای فراوانی در مورد رابطه بین ذهن و ضمیر انسان و به عبارتی«روان» با بدن وجود داشته و همچنان نیز این مباحثات در قالب هایی جدید در حوزه فلسفه و علم مطرح هستند.این رابطه آنچنان تنگاتنگ و گاه غیر قابل تفکیک است که بسیاری به اینهمانی بین این دو سطح از واقعیت قانع شده و یا یکی را به دیگری فروکاسته اند چنانکه در انواع کاهش گرایی شاهد هستیم. مقاله حاضر اشاره ای است مختصر بر این موضوع و طرح و بررسی موضوع از منظر فلسفی و روانشناختی با تاکید بر ناکارآمدی و ضعف منطقی و روشی کاهش گرایی و همچنین اهمیت و کارآمدی نگاه پدیدارشناسانه در این رابطه.