وضعیت مهار فیزیکی بیماران در بخش های مراقبت ویژه

اکثر بیماران بستری دربخش های مراقبت ویژه درجاتی از بی قراری،گیجی ودلیریوم راتجربه می کنند. به نظر می رسد در شرایط مشخصی که سایر اقدامات امکان پذیرنباشد، مهار فیزیکی یکی ازمداخلات قابل قبول برای محافظت از بیمار یا کارکنان بخش است. هدف از این پژوهش «بررسی وضعیت رعایت استانداردهای مهار فیزیکی در بخش های مراقبت ویژه» بود.
پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی، مقطعی است. با استفاده از روش نمونه گیری آسان تعداد 120 بیمار بستری در بخش های مراقبت ویژه بیمارستان های منتخب دانشگاه علوم پزشکی تهران که تحت مهار فیزیکی قرار داشتند، مورد مطالعه قرار گرفتند. ابزارمطالعه چک لیست مشاهده ای استانداردهای مهار فیزیکی بود. داده ها با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی و نرم افزار آماری SPSS16 تحلیل شد.
65/8 درصد نمونه ها مرد بودند. 5/ 62 درصد در رده سنی پنجاه تا شصت سال قرار داشتند. بیشتر نمونه ها (چهل درصد) سطح هوشیاری کمتر از هشت داشتند. نتیجه آزمون دقیق فیشر نشان می دهد میزان رعایت استانداردهای مهار فیزیکی در بین سه مرحله (قبل از مهار، حین انجام مهار، طی مدت استفاده از مهار) و برحسب بخش بستری بیمار تفاوت آماری معنی داری مشاهده شد (p≤0.001) و میزان رعایت استانداردهای مهار فیزیکی بیماران بستری در بخش های مراقبت ویژه اندک (نامطلوب) بود.
باتوجه به نتایج پژوهش و تفاوت نحوه عملکرد و اجرای مهار با اصول استاندارد به نظر می رسد آموزش به پرستاران به عنوان اولین تصمیم گیرنده برای انجام مهار و آشنا کردن کارکنان با راهنماهای بالینی استفاده از مهار فیزیکی ضروری است.