تاثیر برنامه های درسی اوقات فراغت بر مهارت های فراغتی دانش آموزان پسر دوره متوسطه شهر مشهد

اهمیت دوره جوانی و نیز گستردگی اوقات فراغت در میان این گروه سنی حساسیت های خاصی را جهت برنامه ریزی در خصوص اوقات فراغت برانگیخته است. از آنجایی که فعالیت های اوقات فراغت یکی از ضرورت های زندگی دانش آموزان است؛ پژوهش حاضر به بررسی تاثیر برنامه های درسی اوقات فراغت بر مهارت های فراغتی دانش آموزان پرداخت. از لحاظ طرح تحقیق، پژوهش حاضر در مجموعه تحقیقات شبه آزمایشی از نوع پژوهش موردی تک گروهی با پیش آزمون پس آزمون بود. جامعه آماری پژوهش، شامل دانش آموزان پسر دوره متوسطه شهر مشهد بود که در فصل تابستان در فعالیت های اوقات فراغت شرکت کرده اند که تعداد آنان 2996 نفر بود که از این تعداد 268 نفر به عنوان نمونه با استفاده از فرمول حجم نمونه کوکران انتخاب شدند و روش نمونه گیری در این پژوهش، خوشه ایچند مرحله ای بوده است. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه (شامل 126 سوال) استفاده شدکه مهارت های اوقات فراغت (خودآگاهی، آگاهی از فراغت، تصمیم گیری مستقل، مهارت های اجتماعی و روابط میان فردی و خودنظم جویی) را مورد سنجش قرار می داد. روایی این ابزار از طریق روایی محتوایی و پایایی آن از روش آلفای کرونباخ 76/، مورد تایید قرار گرفت. برای پاسخ سوالات پژوهش از آزمون t همبسته آزمون تحلیل کوواریانس استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که برنامه های درسی اوقات فراغت، مهارت های فراغتی دانش آموزان را به طور معناداری افزایش داده است (000/0 (p< به عبارت دیگر، می توان گفت که برنامه های درسی اوقات فراغت، بر مهارت های فراغتی دانش آموزان اثرگذار بوده است.