اثرات بیولوژیکی تفاله انگور بر فراسنجه های عملکرد رشدو متابولیت های خونی بره های پرواری افشاری

هدف این پژوهش، بررسی اثرات بیولوژیکی مصرف سطوح مختلف تفاله انگور بر فراسنجه های رشد و متابولیت های خونی بره های پرواری افشاری بود. برای این منظور، از تفاله انگور سیاه یکی از کارخانه های آب میوه گیری استفاده شد. تفاله ها به آزمایشگاه موسسه تحقیقات علوم دامی کشور منتقل و در فضای مسقف، با تهویه مناسب خشک شدند. سپس ترکیبات شیمیایی تفاله انگور اندازه گیری شد. برای بررسی عملکرد پروار، از 30 راس بره نر افشاری تغذیه شده با سطوح صفر، 20، 40، 60 و80 درصد تفاله خشک انگور به جای یونجه (به مدت 90 روز) در طرح کاملا تصادفی استفاده شد. فراسنجه های عملکردی شامل افزایش وزن روزانه و ضریب تبدیل خوراک تعیین شدند. متابولیت های خونی شامل گلوکز، نیتروژن کل و نیتروژن اوره ای پلاسمای خون، در هر 28 روز یک بار اندازه گیری شدند. پروتئین خام، دیواره سلولی و ترکیبات فنلی تفاله انگور به ترتیب 3 /8، 8/ 57 و 8/ 5 درصدماده خشک شدند. خوراک مصرفی روزانه (گرم در ماده خشک)، میزان افزایش وزن روزانه(گرم) و ضریب تبدیل خوراک بره های آزمایشی تغذیه شده با مصرف 40 درصد تفاله انگور (تیمار بهینه) به ترتیب 6/ 1675، 1/ 218 و 7/7 بودند که با تیمارهای دیگر تفاوت معنی داری داشتند (P<0.05). درمجموع، مناسب ترین عملکرد متناسب با ضریب تبدیل خوراک بره های پرواری، در تیمار آزمایشی 40 درصد تفاله انگور به دست آمد. به نظر می رسد استفاده مناسب از تفاله انگور در خوراک بره های پرواری، باعث افزایش سرعت رشد و کاهش ضریب تبدیل خوراک می گردد. همچنین مصرف بهینه تفاله انگور می تواند باعث افزایش تولید و نیز کاهش هزینه خوراک شود.