مختصات و معیارهای اصولی نقد

هدف از نقد و انتقاد، بهتر فهمیدن و دقیق فهمیدن یک موضوع است،هدف از نقد و انتقاد، نزدیک کردن یک فکر و نظریه به واقعیت است. اظهار نظر با نقد متفاوت است: اولی مخاطب خاصی ندارد اما دومی برای اصلاح فکر و سخن و عمل دیگری است. منتقد تا می تواند باید در متن انتقادی خود، سوال ها و زوایای جدید طرح کند.داشتن یک دیدگاه متفاوت، نقد نیست. مستندات و واقعیت ها، مبنای نقد و انتقاد هستند. نقد شفاهی از نظر مکتوب، بی اعتبار است. منتقد باید دقیق با نقطه و ویرگول از متن اصلی، نقل قول کند و بعد آن را بر اساس مستندات نقادی کند. نقد به صورت مناظره توسط کسانی معتبر است که هر دو طرف در رابطه با موضوع مناظره، متون تولید و چاپ کرده باشند. در مسائل فکری و علمی، مبنای نقد بر واقعیات، آمار و واقعیت ها است. جایگاه تخیلات و توهمات در مدارهای علمی نیست. در جامعه ای نقد اعتبار پیدا می کند که افراد متخصص در حوزه تخصصی خود نقادی کنند. اگر منتقد نکته ای را از متن مکتوب متوجه نمی شود، ابتدا سوال می کند و بعد نقد می کند. پیش ذهنیت از نویسنده یک متن، نقد و انتقاد را مخدوش و بی اعتبارمی کند. به میزانی که انتقادات کلی باشند از اعتبار آن ها کاسته می شود. مبنای کار علمی و انتقادی در پرداختن به جزئیات است. بالاترین سطح اعتبار یک فرد علمی و فکری، نوشته های اوست. سخنرانی و ارائه شفاهی مطالب پایین ترین سطح است. منتقد بر نویسنده متن، القاب نمی گذارد. کسی که در یک موضوع تخصص نداشته و متون تولید و چاپ نکرده، به لحاظ علمی نمی تواند انتقاد کند. منتقد، متن و سخن و فکر فرد را نقد می کند و نه شخص او را. کسی که نقد علمی می شود، وظیفه مدنی داردکه به انتقادات پاسخ دهد. نقدی که به آمار و مستندات تجربی و تاریخی اتکاء داشته باشد، معتبرتر است. منتقد در بیان و لحن، شخصی احساسی و عصبانی نیست. ادب و صدا قت او مقدم بر انتقاداتش است. منتقد و انتقاد شونده هر دو باید در یک موضوع تخصص داشته باشند و متون تولید و چاپ کرده باشند. نقاد از این عبارات، فراوان استفاده می کند: حدس می زنم. تصور می کنم. به نظرم می آید. شواهد اینگونه نشان می دهد. آمار چنین تصدیق می کند. نقد فکری و علمی باید مکتوب و علنی باشد اما نقد از رفتار حتما باید به صورت خصوصی به افراد منتقل شود. محل تحصیل، اساتید و متون علمی منتقد بر کیفیت نقد او بسیار تاثیرگذار است. اندیشه ها سطح اعتبار دارند و به تدریج اصلاح می شوند. می توان با استدلال، مستندات و آمار، اندیشه ها را تکامل بخشید. منتقد باید مراقب باشد تا آنچه که خودش دوست دارد بگوید را به حساب متن دیگری نگذارد و متن او را تحریف نکند. استفاده از کمیت ها، دقت و اعتبار نقد را افزایش می دهد. علمی ترین متن و علمی ترین نقد آن است که نویسنده، تعاریف خود را از مفاهیم از یک طرف و مفروضات و استوانه های فکری را از طرف دیگر به طور دقیق مکتوب کند. در نقادی و مناظره، مبنای استدلال پژوهش های علمی است. استاندارد گذاری برای نقد و مناظره، مسئولیت دانشگاه ها، متخصصین و انجمن های علمی است.