نیازهای آموزشی دانشجویان مامایی برای ارایه خدمات پیشگیری از مرگ و میر مادر و نوزاد در شرایط بحران

ماماها به عنوان یکی از اعضای تیم بحران، ارایه خدمات به مادر و نوزاد را در شرایط بحران به عهده دارند، لذا تعیین نیازهای آموزشی آنان در این شرایط، اساس برنامه ریزی در این زمینه است. هدف این مطالعه شناخت نیازهای آموزشی دانشجویان مامایی برای ارایه خدمات پیشگیری از افزایش مرگ و میر مادر و نوزاد در شرایط بحران می باشد.

در این مطالعه مقطعی در سال 1393، تعداد 235 نفر از دانشجویان مقاطع مختلف رشته مامایی از چهار دانشگاه علوم پزشکی شهر تهران، با روش سرشماری انتخاب و پس از اعلام رضایت آگاهانه، پرسشنامه محقق ساخته نیازهای آموزشی مرتبط با ارایه خدمات پیشگیری از مرگ و میر مادر و نوزاد در شرایط بحران را به شیوه خودگزارش دهی تکمیل نمودند. داده ها با استفاده از آمار توصیفی و آزمون های آنالیز واریانس یک طرفه، t تست و همبستگی پیرسون در نرم افزار SPSS v.17 تحلیل شد.

میانگین و انحراف معیار نمره نیاز آموزشی دانشجویان در حیطه مادری 5/21 ± 70، از حداکثر 105 نمره، و در حیطه نوزادی 9 ± 7/46، از حداکثر 65 نمره بود و در سطح نیازآموزشی زیاد قرار گرفت. دانشجویان کارشناسی در مقایسه با کارشناسی ارشد، در هر دو حیطه، نیاز آموزشی بیش تری را گزارش کردند (046/0= p). 8/86% دانشجویان اظهار کردند تحصیلات دانشگاهی آن ها را برای ایفای نقش در شرایط بحران آماده نکرده، 6/10% در این مورد آموزش قبلی دیده بودند و 5/11% تجربه مواجهه با بحران را داشتند. بین سن دانشجویان (001/0 p<)، سابقه کار بالینی آنان (001/0 p<)، گذراندن دوره آموزشی قبلی (001/0 p<) و تجربه حضور در بحران (05/0 p<) با میزان نیاز آموزشی درباره بحران ارتباط معناداری وجود داشت. در حالی که بین دانشگاه محل تحصیل دانشجویان با میزان نیازآموزشی آن ها این ارتباط معنادار نبود (51/0= p).

با توجه به نیاز آموزشی زیاد دانشجویان برای ارایه خدمات در شرایط بحران و عدم کفایت تحصیلات دانشگاهی برای آماده سازی آنان برای ایفای نقش، بازنگری برنامه ریزی آموزشی دانشجویان مامایی، ضرورت دارد.