محتوی سولفارافان در اندام های مختلف گیاه Lepidium draba در اکوتیپ های مختلف استان کرمان

ازمک (Lepidium draba)، یک علف هرز چندساله از خانواده براسیکاسه است که حاوی مقدار قابل توجهی گلوکورافانین از گروه گلوکوزینولات ها می باشد. این متابولیت تحت هیدرولیز آنزیمی میروزیناز، نوعی ایزوتیوسیانات به نام سولفارافان تولید می نماید که خواص ضدسرطانی متعددی دارد. مشخص شده است که عوامل محیطی مختلف از قبیل دما و ارتفاع بر بیوسنتز متابولیت های ثانویه تاثیر دارند. در این مطالعه، محتوی سولفارافان در بخش های مختلف گیاه بالغ L. draba (شامل ریشه، برگ، گل و میوه) جمع آوری شده از اکوتیپ های مختلف استان کرمان (ماهان، بافت و جیرفت (ساردوئیه)) با استفاده از دستگاه کروماتوگرافی مایع با کارایی بالا اندازه گیری شد. نتایج نشان دهنده میزان بالای این ایزوتیوسیانات در میوه این گیاه می باشد که در مرتبه های بعدی، گل، برگ و ریشه های قرار دارند. همچنین محتوی سولفارافان در تمامی اندام ها، در گیاهان جمع آوری شده از شهر ماهان در مقایسه با دو شهر دیگر بیشتر بود. با توجه به ارتفاع کمتر و درجه حرارت بالاتر شهر ماهان نسبت به دو شهر دیگر استنباط می شود که این عوامل تاثیر بسزایی در بیوسنتز این ماده موثره دارند.