مقایسه ی توزیع آب بدن پسران نوجوان چاق و دارای وزن طبیعی با استفاده از آنالیز مقاومت بیوالکتریکی مولتی فرکانس منطقه ای

به جز در افراد مبتلا به چاقی شدید، آب بدن بزرگ ترین کسر وزن بدن را شامل می شود. از همین رو، پژوهش حاضر با هدف مقایسه و ارزیابی تغییرات کل آب بدن و توزیع آن با استفاده از آنالیز مقاومت بیوالکتریکی چندفرکانسی منطقه ای در پسران نوجوان چاق و با وزن طبیعی به اجرا درآمد.
در این مطالعه ی نیمه تجربی، که با روش مقایسه ی دو گروهی پس آزمون صورت گرفت، هفتاد پسر نوجوان سالم شهر اردبیل (دامنه ی سنی 17-15 سال) به طور داوطلبانه شرکت کردند. آزمودنی ها بر اساس مقادیر پایه ای درصد چربی به دو گروه چاق (چربی بیش از 25 درصد) و دارای وزن طبیعی (چربی کمتر از 15 درصد) تقسیم شدند. مقادیر مطلق و نسبی کل آب بدن و آب برون و درون سلولی آزمودنی های چاق (36 نفر) و با وزن طبیعی (34 نفر) با استفاده از آنالیز مقاومت بیوالکتریکی چند فرکانسی منطقه ای مورد اندازه گیری قرار گرفت. دو شاخص مستقل نسبی توزیع آب بدن به صورت نسبت آب برون سلولی به کل آب بدن و آب برون سلولی به درون سلولی محاسبه شد.
مقادیر مطلق کل آب بدن (020/ 0 = P) و آب برون سلولی (001/ 0 = P) به طور معنی داری در آزمودنی های چاق نسبت به با وزن طبیعی بالاتر بود. در آزمودنی های چاق، مقادیر نسبی آب بدن به کل وزن به طور معنی داری کمتر بود (001/ 0 = P). نسبت های آب برون سلولی به کل آب بدن و آب برون سلولی به درون سلولی در آزمودنی های چاق افزایش معنی داری نسبت به آزمودنی های با وزن طبیعی نشان داد (001/ 0 = P).
این پژوهش، یک هم افزایی را بین مقادیر مطلق کل آب بدن با اضافه وزن و چاقی در پسران نوجوان نشان داد. به نظر می رسد، افزایش بافت آدیپوز در گسترش آب برون سلولی مشارکت داشته باشد؛ چرا که، نسبت های آب برون سلولی به کل آب بدن و آب برون سلولی به درون سلولی در نوجوانان پسر چاق بیشتر است.