تعیین مناطق حساس و آسیب پذیر به چرای دام در جنگل

امروزه، با چرای بیش از حد دام از جنگلها روند تخریب آن رو به افزایش گذاشته است و باید با توجه به نقش حیاتی جنگل در حفظ، احیا و مدیریت این موهبت الهی اقدامهایی انجام گیرد. بررسی زیانهای ناشی از چرای دام در جنگلها نشان میدهد که چرای دام در مناطق جنگلی میتواند پایداری اکوسیستم را به خطر اندازد و آثار منفی زیادی را بر اکوسیستم جنگل از جمله خاک، پوشش گیاهی، زادآوری درختان جنگلی، تنوع زیستی، زمین سیما، حیاتوحش و غیره وارد کند. بنابراین، شناسایی مناطقی که حساسیتپذیری بیشتری به چرای دام نشان میدهند لازم و ضروری به نظر میرسد تا با شناسایی این مناطق و اجرای اقدامهای حفاظتی و بازسازی، بتوان از تخریب بیشتر در این مناطق جلوگیری کرد. هدف از تحقیق حاضر نیز شناسایی مناطق حساس و آسیبپذیر به چرای دام با استفاده از تعیین شدت تخریب ناشی از چرای دام، ارزیابی احتمال چرای دام و همچنین تعیین آسیبپذیری اکولوژیکی در بخش پاتم جنگل خیرود است. نتایح حاصل از این تحقیق نشان داد که 11 منطقه با حساسیتپذیری متفاوت به چرای دام در بخش پاتم وجود دارد که در میان این مناطق قسمتی از پارسل 191 و 191 بخش پاتم، به عنوان آسیبپذیرترین نقاط به چرای دام شناسایی شدند.