الگویی مفهومی درباره رابطه خلاقیت و تفکر خلاق در پلیس جمهوری اسلامی ایران

هدف از اجرای این پژوهش ارائه الگویی مفهومی به منظور نشان دادن ارتباط میان خلاقیت و تفکر خلاق در پلیس جمهوری اسلامی ایران است. به منظور جمع آوری اطلاعات، منابع کتابخانه ای و مقالات علمی که در پایگاه های نشریات معتبر داخلی و خارجی درباره موضوع پژوهش چاپ شده است و در دست رس قرار داشت با روش تحلیلی بررسی شد. جست وجو در این منابع با واژگان کلیدی «خلاقیت، تفکر خلاق و پلیس» صورت گرفت. این بررسی تحلیلی نشان داد که با استناد به نظریه های مطرح در دو حیطه خلاقیت و تفکر خلاق می توان الگویی مفهومی ارائه نمود که منعکس کننده ارتباط میان آن دو باشد. الگوی ارائه شده حاکی از آن بود که ترکیب و تعامل عوامل موثر فردی، گروهی و سازمانی با یکدیگر منجر به رشد پرورش خلاقیت در سازمان می شود که در بقای آن بسیار موثر است. از سویی دیگر، تفکر خلاق خود حاصل مجموعه ای از انواع سبک های تفکر است که این سبک ها شامل تفکر های واگرا، افقی، ناخودآگاه، ارزشی، مولد و تحلیلی و بر اساس نظریه استرنبرگ و ویلیامز تفکر ترکیبی، تحلیلی و عملی است. حاصل این دو مجموعه به موازات یکدیگر تفکر خلاقی را می سازد که خود جزئی از خلاقیت می شود. الگویی که در این تحقیق ارائه شد حاکی از وجود ارتباط بین این دو مفهومی بود که کاربردشان در سازمان های پویا و سازمان هایی که در مواجهه دائم با تغییرات محیطی است همچون پلیس و نیروی انتظامی بسیار حائز اهمیت است.