بررسی حافظه ی اجرایی در میان کودکان فارسی زبان مبتلا به آسیب زبانی ویژه

بر پایه ی فرضیه ی ناهنجاری حافظه ی اجرایی، دشواری های زبانی مشهود در آسیب زبانی ویژه عمدتا ناشی از وجود ناهنجاری در ساختارهای مغزی تشکیل دهنده ی سیستم حافظه ی اجرایی می باشد. بر اساس این فرضیه، حافظه اجرایی در یادگیری دستور زبان - و نه واژگان- نقش دارد. هدف از این مطالعه، بررسی عملکرد حافظه اجرایی و ارتباط آن با دشواری های زبانی در کودکان مبتلا به آسیب زبانی ویژه در چارچوب فرضیه فوق می باشد.
در این مطالعه، موردی-شاهدی، عملکرد 9 نفر از کودکان فارسی زبان مبتلا به آسیب زبانی ویژه و 9 نفر از کودکان عادی، در تکالیف زبانی و حافظه، بررسی و با هم مقایسه شده اند. کودکان مبتلا به آسیب زبانی ویژه با مراجعه به مراکز گفتاردرمانی درشهر مشهد و کودکان عادی به صورت تصادفی از میان کودکان یک مهد کودک انتخاب گردیدند ابزارهای مورد استفاده عبارتند از آزمون هوش ماتریس های پیشرونده ی ریون، آزمون رشد زبان، آزمون واژگان مصور تک کلمه ای- بیانی، آزمون کنش مصور رنفرو، خرده آزمون تکمیل جملات آزمون هوشی وکسلر و تکلیف زمان واکنش پی در پی. در این مطالعه از آزمون دو متغیر مستقل کلموگروف- اسمیرنوف برای مقایسه میانگین ها و از آزمون همبستگی پیرسون برای بررسی رابطه میان متغیرها استفاده شده است.
همسو با پیش بینی فرضیه ی ناهنجاری حافظه ی اجرائی، نتایج این مطالعه عملکرد نابهنجار حافظه اجرایی در کودکان مبتلا به آسیب زبانی ویژه را تایید می کند. اما برخلاف فرضیه مذکور، رابطه ی آماری معناداری میان مهارت های دستوری از یکسو، و حافظه ی اجرایی از سوی دیگر در هیچیک از گروه های کودکان نمونه (ضریب همبستگی=0/52-سطح معناداری=0/14) عادی (ضریب هبستگی=0/73، سطح معناداری=0/73) یافت نشد.
نتایج بدست آمده شواهد قطعی در رد و یا تایید فرضیه ناهنجاری حافظه اجرائی به دست نمی دهد.