ارزیابی تغییرات دژنراتیو، وضعیت کندیل و افیوژن مفصلی در بیماران دارای کلیک مفصل گیجگاهی فکی با استفاده از تصاویر MRI

وجود رابطه بین صدای مفصل و یافته های رادیوگرافیک، می تواند در انتخاب درمان مناسب اختلالات داخلی مفصل گیجگاهی فکی کمک کننده باشد. هدف این مطالعه بررسی تغییرات دژنراتیو،وضعیت کندیل و افیوژن مفصلی در بیماران دارای کلیک مفصل گیجگاهی فکی با استفاده از تصاویر MRI به عنوان استاندارد طلایی بود.
در این مطالعه مقطعی 34 بیمار با تشخیص کلیک مفصل گیجگاهی فکی توسط تصویربرداری MRI بررسی شدند. تصاویر MRI از مقطع ساژیتال بوسیله دستگاه رزونانس مغناطیسی 5/ 0 تسلا در موقعیت دهان باز و بسته تهیه شد. انواع صدای کلیک بر اساس محل شنیده شدن آن هنگام باز کردن دهان به صورت زودرس (کمتر از 15 میلیمتر)، بینابینی (30-16 میلیمتر) و دیررس (بیش از 31 میلیمتر) تقسیم بندی شدند. میزان افیوژن، موقعیت کندیل در رابطه با فوسا و برجستگی مفصلی و وجود تغییرات تخریبی ارزیابی شد.
از نظر موقعیت کندیل در فوسا، 32 (47/1%) مفصل معاینه شده در وضعیت مرکزی و در 30 (44/1%) مفصل در وضعیت خلفی و 6 (8/8%) مفصل در وضعیت بالا دیده شد. 34 (70/8%) مفصل دارای کلیک و 14 (70%) مفصل فاقد کلیک علایم استئوآرتریت داشتند. افیوژن درجه صفر و پس از آن درجه یک بیشترین تعداد مفاصل معاینه شده را به خود اختصاص دادند و رابطه معنی داری میان میزان افیوژن و کلیک و نوع آن یافت نشد. در گروه مفاصل دارای کلیک 10 مفصل (14/7 %) کلیک زودرس، 20 مفصل (29/4 %) کلیک بینابینی و 18 مفصل (26/5%) کلیک دیررس داشتند.
بر اساس یافته ها وجود کلیک زودرس، بینابینی و دیررس یا عدم وجود آن پیش بینی کننده موقعیت کندیل در فوسا، میزان افیوژن و وجود استئوآرتریت در تصاویر MRI نمی باشد.