بررسی متنی«عقیده عصمت»، در روایات کتاب «کفای هالاثر فی النص علی ائمه الاثنی عشر»

علی بن محمد خزاز رازی قمی، از محدثان، عالمان و فقی هان برجسته و دانشمندان نامدار شیعه در نیمه دوم سده چهارم و اوائل سده پنجم هجری است. وی دارای آثار فراوانی در زمینه دانش های مختلف دینی است. در این میان، کتاب کفایه الاثر فی النص علی ائمه الاثنی عشر به دلیل دلبستگی وی به ولایت اهل بیت عصمت و طهارت(ع) از جایگاه ویژه ای برخوردار است؛ زیرا در این کتاب که از دیدگاه مکتب تشیع در موضوع «خلافت و امامت ائمه(ع)» نوشته شده، بسیاری از نصوص و احادیث مربوط به «امامت و مسئله عصمت» بیان شده است و هدف از تالیف این کتاب بنا بر گفته خود مولف، روشن و برطرف ساختن تحیر عوام، بلکه خواص شیعه و شبهه افکنی های گروه معتزله از اهل سنت درباره امامت و خلافت ائمه(ع) بعد از پیامبر(ص) می باشد. لذا در این پژوهش سعی شده به بررسی محتوایی این روایات پرداخته شود. به همین منظور، بعد از ذکر احادیث دال بر عقیده عصمت و آوردن احادیث هم مضمون با این روایات از کتب معتبر حدیثی شیعه و اهل سنت، به بررسی محتوایی و متنی روایات با تاکید بر «عقیده عصمت» پرداخته شده است. روش ما در این مقاله، بررسی روایات هشتگانه کتاب کفای هالاثر و تبیین آن با روایات هم راستا با آنها در کتب شیعه و اهل سنت است که با بررسی این روایات می توان پی برد امامانی که وارث علم پیامبر(ص) و ایمان، نور و... معرفی شده اند، نمی توانند معصوم نباشند که خود این روایات نیز بر این امر با واژه های «مطهرون» و «معصمون» اشاره نموده اند.