مقایسه تنظیم هیجان و خودمهارگری در کودکان با و بدون اختلال نارسایی توجه- فزون کنشی

مشکلات و سازش نایافتگی های کودکان مبتلا به اختلال نارسایی توجه- فزون کنشی لزوم توجه بیشتر به این اختلال را روشن تر می سازد. پژوهش حاضر با هدف مقایسه تنظیم هیجان و خودمهارگری در کودکان با و بدون اختلال نارسایی توجه - فزون کنشی انجام شد.
پژوهش حاضر توصیفی از نوع علی- مقایسه ای است. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی دانش آموزان با اختلال نارسایی توجه- فزون کنشی مدارس استثنایی شهر رشت در سال تحصیلی 94-93 بود که از این تعداد نمونه ای به حجم 40 نفر به شیوه نمونه گیری خوشه ایچندمرحله ای تصادفی انتخاب شدند. همچنین 40 دانش آموز بدون اختلال نارسایی توجه- فزون کنشی نیز به عنوان گروه مقایسه از میان دانش آموزان مدارس عادی بعد از همتاسازی از لحاظ سن (8 تا 12 سال) و بهره هوشی (90 تا 110) انتخاب شدند. گروه نمونه پرسشنامه های علایم مرضی کودکان، مقیاس خودمهارگری تانجنی، تنظیم هیجان گروس و جان، و آزمون هوش وکسلر کودکان را تکمیل کردند.
نتایج به دست آمده با استفاده از شاخص آماری t گروه های مسقل و تحلیل واریانس یک متغیری نشان داد که بین دو گروه کودکان با و بدون اختلال نارسایی توجه- فزون ک نشی از لحاظ متغیرهای ارزیابی مجدد شناختی و بازداری هیجانی و همچنین خودمهارگری تفاوت معنی دار وجود دارد. به عبارت دیگر، می توان گفت که کودکان با اختلال نارسایی توجه- فزون کنشی دارای سطوح پایین تری از ارزیابی مجدد شناختی، بازداری هیجانی و خودمهارگری نسبت به کودکان بدون اختلال نارسایی توجه- فزون کنشی هستند.
تقویت مهارت های تنظیم هیجان و خودمهارگری کودکان با اختلال نارسایی توجه- فزون کنشی باعث کاهش مشکلات بین فردی، اجتماعی و آموزشی این کودکان می شود.