دفاع دام گستری در مرحله کشف جرم و تحقیقات مقدماتی

امروزه جرایم به موازات پیشرفت علم و فناوری، توسعه و پیچیدگی های خاصی یافته اند، این پیچیدگی جرایم نوین که به طرق سنتی قابل کشف نیستند، پلیس و مراجع قضایی را در مراحل کشف جرم و تحقیقات مقدماتی با سختی های خاص خود مواجه کرده است. از این رو ناکارآمدی دستگاه عدالت کیفری در کشف سنتی این نوع جرایم، پلیس را بر آن داشته که از حالت منفعلانه خارج کرده و به حالت انفعالی در کشف این جرایم وادارد. اما آنچه از همه بیشتر حائز اهمیت است مشروعیت «دلیل» و مشروعیت «طرق تحصیل دلیل» با محوریت حقوق دفاعی متهمان در ارزیابی ادله حاصل در مراحل کشف جرم و تحقیقات مقدماتی است. از این رو این مقاله در صدد بررسی جایگاه دفاع دام گستری در مرحله کشف جرم و تحقیقات مقدماتی در اسناد بین المللی و حقوق داخلی بوده است. این تحقیق از نظر هدف کاربردی و از لحاظ ماهیت و روش توصیفی- تحلیلی است که اطلاعات لازم به شیوه اسنادی و کتابخانه ای از کتاب های حقوقی، منابع لاتین، مجلات تخصصی، رساله ها و پایان نامه ها جمع آوری شده و سپس با تحلیل یافته های موجود به این نتیجه کلی رسیده است که قانونگذار ایران در قوانین جدید چه از نظر ماهوی و چه از نظر شکلی در خصوص ممنوعیت دام گستری سکوت اختیار کرده است که شاید این توجیه وجود داشته باشد که استفاده از شیوه های دام گستری برای کشف برخی جرایم نظیر جرایم سازمان یافته، جرایم بدون بزه دیده، جرایم قاچاق انسان و مواد مخدر و.. . به مراتب مفید واقع شود.