اثر زمان و روش پیوند بر گیرایی و رشد پیوندک در گردوی ایرانی (Juglans regia L.)

این آزمایش، به منظور تعیین مناسب ترین روش و زمان انجام پیوند گردو تحت شرایط کنترل شده در شهرستان سامان استان چهارمحال و بختیاری اجرا شد. آزمایش در قالب طرح کاملا تصادفی با 13 تیمار شامل پیوندهای شاخه از نوع اسکنه، نیمانیم و نیمانیم زبانه ای (15 بهمن ماه) و پیوند های جوانه از نوع قاشی (15 و 30 فروردین و اردیبهشت)، شکمی و وصله ای (اواسط خرداد، تیر و مرداد) در 3 تکرار و در هر تکرار 10 نهال انجام شد. نهال ها درون گلدان های پلاستیکی به حجم 10 لیتر کشت و پس از پیوند به درون گلخانه با دمای حدود 25 درجه سانتی گراد و رطوبت نسبی حداقل70 درصد منتقل شدند. اجرای پیوندهای جوانه درون گلخانه صورت گرفت. درصد گیرایی نهایی پیوندهای جوانه یک ماه و در مورد پیوند های شاخه سه ماه پس از پیوند، تعیین گردید. قطر و طول پیوندک و تعداد برگ پیوندک ها سه ماه پس از پیوند، مورد ارزیابی قرار گرفت. درصد گیرایی بین تیمار های مختلف در سطح 1% تفاوت معنی دار داشت. بالاترین درصد گیرایی در پیوند شکمی (100%) و وصله ای (3/93%) مردادماه و سپس پیوند شکمی و وصله ای تیر ماه (80%) حاصل گردید. پیوندهای وصله ای و شکمی خرداد با 3/73% و 60% در رتبه پنجم و ششم قرار گرفتند. پیوند اسکنه 46% و پیوند نیمانیم زبانه ای 40% گیرایی داشتند. در شرایط این آزمایش از پیوندهای قاشی و نیمانیم ساده موفقتی حاصل نگردید. بیشترین رشد قطری و طولی پیوندک در پیوند وصله ای خرداد و بیشترین تعداد برگ در نیمانیم زبانه ای به دست آمد. بنابراین بالاترین درصد گیرایی از پیوند در ماه مرداد و بیشترین رشد طولی و قطری پیوندک از پیوندهای خردادماه حاصل گردید