ارزیابی میزان ناتوانی و عوامل مرتبط در سالمندان شهرستان کیار در سال 1391

همانند کشورهای درحال توسعه، در ایران به دلیل وجود دگرگونی های جمعیت شناختی واپیدمیولوژیک، ناتوانی و هزینه های بهداشتی آن روز به روز در حال افزایش است. این در حالی است که گزارشات، روند نزولی ناتوانی در کشورهای توسعه یافته را نشان می دهد. این پژوهش با هدف ارزیابی میزان ناتوانی و برخی عوامل مرتبط با آن در سالمندان شهرستان کیار انجام شد.
پژوهش به صورت توصیفی- تحلیلی بر یک نمونه ی 350 نفری از سالمندان 65 سال و بالاتر شهرستان کیار انجام شد. برای جمع آوری اطلاعات از دو پرسشنامه استفاده شد: الف) پرسشنامه ی پژوهشگر ساخته دربرگیرنده ی سوالات دموگرافیک و زمینه ای، ب) پرسشنامه ی 36 سوالی پایا و روا WHODASII. هر فرد می توانست نمره ای بین صفر تا 144 کسب کند. داده ها با استفاده از آمار توصیفی و تحلیلی، تجزیه و تحلیل شدند.
9/58 درصد واحدهای پژوهش را مردان تشکیل دادند. 6/24 درصد سالمندان به تنهایی زندگی می کردند. 1/27 سالمندان، سیگار و مواد مخدر استفاده می کردند. بیشتر آنها بی سواد بوده یا دارای سواد ابتدایی بودند. بیش از دو سوم، فاقد فعالیت منظم بدنی بودند. 1/70 درصد، ناتوانی کم و خیلی کم و 3/2 درصد، ناتوانی شدید داشتند. ارتباط معنی داری بین شدت ناتوانی با سن، جنس، شیوه ی زندگی، نیاز به کمک، وضعیت تاهل، اعتیاد، فعالیت منظم بدنی، سطح سواد و ابتلا به چند بیماری مشاهده شد.
سالمندان مطالعه ی حاضر در مقایسه با سایر کشورها، از ناتوانی کمتری برخوردار بودند اما با توجه به روند افزایش جمعیت سالمندان، توجه به سلامت و کاهش ناتوانی آنان ضروری است. بیشتر بودن شدت ناتوانی در زنان و افراد کم سواد، ضرورت توجه به این گروه آسیب پذیر را نشان می دهد.