کاربست های تامینی و پزشکی، سیاستی درمان محور در مقابله با تکرار رفتارهای منحرفانه و مجرمانه جنسی

مقوله جرائم و انحرافات جنسی از جمله موضوعاتی است که به ویژه در قرن معاصر مورد توجه بسیاری از اندیشمندان جامعه شناس، روانشناس و جرم شناس قرار گرفته است. مجرم جنسی فردی است مانند سایر افراد جامعه که در نتیجه عوامل مختلف مرتکب جرم می شود. دغدغه تکرار این جرائم و انحرافات از سوی مرتکبین جرائم جنسی و پیشگیری از آن ها به جهت بحران روزافزون ناشی از افزایش این جرائم با توجه به عدم کارایی یا حداقل ناکافی بودن ابزارهای کیفری در کنترل و مهار مجرمان جنسی لزوم توجه در بکارگیری روش های علمی و استفاده از شیوه های مناسب تربیتی و درمانی را در جهت اصلاح و بازپروی مورد توجه قرار می دهد، لذا با عبور از فصل مجازات ها آنچه که در این پژوهش در گام اول و اصلی خود تلاش می شود به آن پاسخ داده شود شناخت و یافتن پاسخ به این سوال است که: بکارگیری اقدامات تامینی و پزشکی در کنار مجازات ها یا به عنوان جایگزین مجازات ها می تواند در تقلیل نسبی ارتکاب این جرائم نقشی داشته باشد یا خیر.
پژوهش حاضر که در پی شناسایی و لزوم بکارگیری ابزارهای غیر کیفری مانند اقدامات تامینی و پزشکی در کنترل و پیشگیری از تکرار این دسته از جرائم و بررسی اثربخشی آن ها می باشد با استفاده از منابع اصلی، روش توصیفی تحلیلی از نوع کیفی را مد نظر قرار داده است.
یافته ها حاکی از آن است که بسیاری از مجرمان جنسی در راستای برآورده کردن تمنیات جنسی خود و در اثر فشارهای ناشی از عوامل درونی و بیرونی مرتکب جرم های جنسی می شوند که قطعا مجازات کردن آن ها می تواند عاملی مهم برای پیشگیری از تکرار جرم و یا انحراف آن ها باشد، اما با توسعه علوم پزشکی و روانپزشکی و نفوذ این یافته های در میان پژوهش ها و مطالعات جرم شناسان موید این است که مبارزه با بزهکاری مرتکبان جرم ها و انحرافات جنسی صرفا با استفاده از ابزار کیفری حاصل نمی گردد. بنابراین برای این منظور باید از یکسو بر روش هایی که درمان و بازسازگار کردن اجتماعی بزهکاران و اصلاح شیوه تفکر و اندیشه آن ها را تعقیب می کنند و افزایش کارایی و مهارت های زندگی آنان از طرف دیگر تاکید ورزید.