بررسی هیستولوژیکی ترمیم پذیری زخم باز پوستی پس از مصرف موضعی ژل آلوئه ورا

یکی از مهم ترین مسایل علم پزشکی، ترمیم زخم ها است. آلوئه ورا از گذشته های دور در درمان ناراحتی های پوستی استفاده شده است. در این پژوهش آثار کاربرد ژل آلوئه ورا بر روند التیام زخم به روش دقیق میکروسکوپی و شمارش سلولی بررسی گردید.

این مطالعه به صورت تجربی از مهر تا اسفند 1393 در آزمایشگاه فارماکولوژی انجام پذیرفت. 60 سر رت در روز جراحی بیهوش و در پشت گردن زخمی به ابعاد mm 5/1 5/1، ایجاد گردید. سپس رت ها به طور تصادفی در گروه های شاهد، تجربی و گروه کنترل مثبت تقسیم شدند. هر گروه به سه دسته کوچک تر با دوره های 4، 7 و 14 روزه تقسیم گردیدند. از روز صفر به بعد سطح زخم ها در گروه تجربی یک روزانه دو بار و گروه تجربی دو روزانه یک بار از ژل آلوئه ورا و در گروه کنترل مثبت، کرم فنی تویین مصرف گردید. سطح زخم و بهبود آن در روزهای تعیین شده سنجیده شد، در انتهای هر دوره، موش ها با روش استنشاق اتر بیهوش و یک نمونه از بستر زخم تهیه شد و با رنگ آمیزی هماتوکسیلن- ائوزین (H&E stain) و تری کروم ماسون (Masson's trichrome stain) مورد بررسی قرار گرفتند.

نتایج مطالعه ماکروسکوپی سطح زخم ها و مطالعه میکروسکوپی بستر زخم و تعداد فیبروبلاست های هر دو گروه تجربی نسبت به گروه شاهد از نظر آماری افزایش معنادار داشت (0011/0P=) و سبب تسریع التیام زخم شد (آزمون به روش MANOVA انجام شد).

نتایج نشان داد که کاربرد موضعی دو بار ژل آلوئه ورا سبب تسریع روند التیام زخم از دیدگاه بررسی هیستولوژیکی و شمارش سلولی در رت می گردد.