چهار مرحله تمایز سلول های بنیادی مزانشیمی حاصل از بندناف به هپاتوسیت ها در داربست هیدروژلی

باتوجه به افزایش تقاضا برای پیوند کبد و کمبود اهدا کنندگان عضو، تولید بافت کبد از طریق روش های مهندسی بافت کبد و کشت سه بعدی مورد بررسی قرار گرفته است. مطالعه حاضر با هدف جداسازی، استخراج و تمایز سلول های بنیادی مزانشیمی بند ناف به هپاتوسیت ها و ارزیابی مارکرهای سلولی و بررسی رفتار و عملکرد آنها طراحی گردید سلول های بنیادی مزانشیمی از بندناف استخراج و جداسازی شده بررسی مارکرها و فنوتیپ سلول های بنیادی از طریق فلوسیتومتری انجام شد. سپس در طی یک دوره 14 روزه، سلول ها تحت چهار مرحله تمایز با عامل رشد فیبروبلاستی 4(FGF4)، عامل رشد هپاتوسیتی (HGF)، دگزامتازون (DEX)، انسولین-ترانسفرین-سلنیوم (ITS)، گلوکاگون (GLU) انکوستاتین(OSM) و تریکواستاتین (TSA) قرار گرفتند. به وسیله الیزا تولید اوره توسط سلول ها اندازه گیری شد. جهت بررسی بافت شناسی تمایز، مقاطع کشت سه بعدی تهیه شده، به وسیله روش هماتوکسیلین/ ائوزین رنگ آمیزی شد.
سلول های حاصل از ژله وارتون مارکرهای سطحی مزانشیمی مانند CD73 را نشان داند اما این سلول ها فاقد مارکرهای سطحی سلول های خونساز مانند CD31 بودند. پس تمایز چند مرحله ای سه بعدی، مورفولوژی سلول ها گرد شده، در داربست آلژیناتی تجمعات سلولی به دلیل نزدیک شدن سلول ها دیده شد. مقادیر اوره در هر دو کشت سه بعدی و دو بعدی به طور معنی داری در الگوی وابسته به زمان افزایش یافت. مقادیر اوره در کشت سه بعدی نسبت به کشت دو بعدی بیشتر بود (P=0.001). با بررسی بافت شناسی مقاطع درکشت سه بعدی بافتی پرسلول با دستجات و صفحات سلولی با هسته یوکروماتین دیده شد.
نتایج این مطالعه نشان داد که تمایز 4 مرحله ای سلول های بنیادی با استفاده از داربست هیدروژلی باعث ظهور ویژگی های عملکردی و مورفولوژیکی سلول های هپاتوسیتی مانند ترشح اوره و ایجاد صفحات سلولی شبه کبدی می گردد.