ظرفیت اسلام برای ایجاد تمدنی جهانی

«تمدن» که نمایانگر مجموعه اندوخته ها و ساخته های معنوی (فرهنگ) و مادی (صنعت و تکنولوژی) جامعه انسانی است از یک سو با کنار گذاردن مقوله فردگرایی تلاش بر هویت سازی جمعی دارد و از طرفی گره خوردن هر حوزه تمدنی با علایق و زیرساخت های مولفه خود نظیر مذهب، شعر و فلسفه به نوعی یادآور مقوله فردگرایی اقوام و ملت ها می باشد.
در این نگاه، نگارنده تلاش بر تبیین این گفتمان دارد که: تمدن جهانی در گذر و رونمایی از دینی جهانی و عکس آن قابل طرح و ایده پردازی می باشد؛ و برآیندش ظرفیت اسلام برای ایجاد تمدنی جهانی است؛ که در سه ضلع:1_ ساخته های انسانی؛2.ساخته های الهی؛ 3_ فراساخته ها، ترسیم می شود و در اوج و شکوه مندی فراساخته ها می توان بدون هیچ گونه جبر و تحمیلی مقوله «تمدن جهانی/ دین جهانی» را پذیرفت. پیش فرض این نوشتار براین استوار است که پیدایش و پویایی تمدن بشری، رشد ادیان را به دنبال داشته است و دین کامل آن دینی است که بتواند به تمام دغدغه های این پویایی و تکاپوی برآمده از تمدن بشری پاسخگو باشد.