جایگاه خلاقیت در تربیت کودک از دیدگاه معصومین(ع)

انسان بطور ذاتی خلاق است. در دنیای در حال تغییر و تحول امروزی، خلاقیت، شرط بقا و دوام زندگانی تلقی میشود. انسان با اتکا به خلاقیتهایش برای مسائل مختلف، راه حلهای سنجیده می یابد، با دگرگونی ها سازگار می شود و نیازهایش را برآورده میسازد.
در آموزه های روایی و تعالیم ائمه معصوم(ع) خلاقیت بعنوان رکنی انسانی در تربیت کودک مورد توجه قرار گرفته است. مهمترین وجه خلاقیت که در روایات بر آن تاکید شده، خلاقیت در استدلال پیرامون مباحث اعتقادی و اصول دین است. ارکان خلاقیت بر مبنای تعالیم معصومین(ع) عبارتند از: والدین، مربیان آموزشی، کودک و علوم مفید که خود ناظر به علوم اعتقادی و کلامی است.
شیوه های پرورش خلاقیت براساس رویکرد ائمه هدی(ع) درسه دوره نونهالی، نوجوانی و جوانی متفاوت است. در دوران نونهالی، پرورش خلاقیت از طریق داستانها و بازی های تامل برانگیز، در نوجوانی با مشاهده و آزمایش و در جوانی با مشورت گرفتن از فرزند صورت میپذیرد.