بررسی فعالیت آنزیم های گوارشی، ترکیب بیوشیمیایی لاشه و فلور باکتریایی روده بچه ماهی صبیتی(Sparidentexhasta) در پاسخ به سطوح مختلف زایلواولیگوساکارید جیره

پربیوتیک ها به عنوان اجزاء غذایی غیرقابل هضم، سلامتی میزبان را از طریق رشد یا فعال نمودن گزینشی تعداد محدودی از باکتری های مفید دستگاه گوارش تحریک و فعالیت باکتری های بیماری زا را کاهش می دهند. این مطالعه اثرات سطوح مختلف لاکتوفرین جیره بر فعالیت آنزیم های گوارشی، ترکیبات بیوشیمیایی لاشه و فلور باکتریایی روده بچه ماهی صبیتی (Sparidentexhasta) را مورد بررسی قرار می دهد.
برای این منظور تعداد 405 قطعه ماهی با میانگین وزنی 0/3 7/64 گرم(45 قطعه در هر تکرار) از پژوهشکده آبزی پروری جنوب کشور تهیه شد. این مطالعه در قالب یک طرح کاملا تصادفی با 3 تیمار و 3 تکرار در داخل تانک های فایبرگلاس 300 لیتری انجام گردید. بچه ماهیان به مدت 42 روز با جیره های حاوی 0، 5/ 0 و 1 درصد زایلواولیگوساکارید تغذیه شدند. در پایان آزمایش نمونه های لاشه و روده برای بررسی ترکیب بیوشیمیایی بدن، فعالیت آنزیم های گوارشی و فلور باکتریایی روده جمع آوری شدند.
نتایج حاصل نشان داد که زایلواولیگوساکارید جیره، فعالیت آنزیم های گوارشی شامل آلکالین پروتئاز، آمیلاز و لیپاز ماهی صبیتی را تغییر نداد(p>0/05). در این آزمایش رابطه همبستگی ضعیف، مثبت و غیر معنی داری بین پربیوتیک جیره و فعالیت آنزیم آلکالین پروتئاز، آمیلاز و لیپاز مشاهده شد(p>0/05). نتایج این مطالعه نشان داد که سطوح مختلف پربیوتیک تاثیری بر روی ترکیب بیوشیمیایی بدن شامل پروتئین، چربی، خاکستر و رطوبت و فلور باکتریایی روده ندارد(p>0/05).
به طور کلی، این مطالعه نشان داد که فعالیت آنزیم های گوارشی به وسیله پربیوتیک جیره تحت تاثیر قرار نگرفت. علاوه بر این، افزودن 5/ 0 و 1 درصد زایلواولیگوساکارید به جیره اثرات معنی داری بر ترکیب بیوشیمیایی بدن و فلور باکتریایی روده ماهی صبیتی نیز ندارد.