شناسایی و ارزیابی توسعه و فقر انسانی در شهرها با استفاده از GIS و HDI (مطالعه موردی: محلات شهری یزد)

امروزه کشورهای در حال توسعه به منظور تقویت زیربناهای اقتصادی اجتماعی، رفع عدم تعادل های منطقه ای و در نهایت نیل به توسعه ی منطقه ای پایدار، نیازمند شناسایی و نحوه ی توزیع امکانات، تسهیلات و منابع می باشند؛ به طوری که، به گزارشات UNDPایران به لحاظ گروه بندی شاخص HDI جزء کشورهای دسته ی دوم یعنی توسعه ی زیاد قرار دارد؛ منطقه ی شهری یزد، مانند دیگر شهرها در درون خود دارای عدم تعادل در محلات می باشد؛ بنابراین پژوهش حاضر ازنوع کاربردی توسعه ای و روش بررسی آن پیمایشی در پی این هدف است که گستره ی توسعه و فقر شهری را با دو مدل HDIو GISدر 50 محله در منطقه ی شهری یزد الویت بندی و معرفی نماید؛ که با مطالعه و برررسی های صورت گرفته نتایج هر دو مدل پژوهش نشان می دهد محلات حسن آباد، فردوگاه و کشتارگاه دارای حداقل توسعه و در مقابل محلات امام شهر و صفائیه حداکثر توسعه به عبارتی حداقل محرومیت را در منطقه ی شهری یزد دارا می باشند.