بهینه سازی مدل DRASTIC جهت ارزیابی آسیب پذیری آب زیرزمینی آبخوان کاشان به آلودگی نیترات با استفاده از روش های آماری و تحلیل حساسیت

در این تحقیق از بهینه سازی پارامترهای مدل DRASTIC و لایه کاربری اراضی (LU) جهت ارزیابی آسیب پذیری ویژه آبخوان کاشان با استفاده از روش های آماری استفاده گردیده است. لایه های اطلاعاتی در محیط GIS تهیه، رتبه بندی (قطعی و فازی-آماری)، وزن دهی (اصلی و آماری) و به روش هم پوشانی شاخص تلفیق گردیدند. برای بهینه سازی مدل DRASTIC، از رگرسیون غیرخطی جهت رتبه بندی فازی-آماری (هم مقیاس سازی) و از ضرایب همبستگی پیرسونی بین غلظت نیترات با پارامترهای هم مقیاس شده مدل DRASTIC و تحلیل حساسیت (حذف پارامتری و تک پارامتری) جهت تعیین و تصحیح وزن مناسب پارامترها استفاده شد. در نتیجه مدل RASIC-LU براساس رتبه بندی و وزن دهی آماری و تحلیل حساسیت تک پارامتری، ضریب همبستگی 1/ 61 درصد و سطح معنی داری آماری 001/ 0 را نشان داده و با پارامترهای نرخ تغذیه خالص، محیط آبخوان، محیط خاک، اثر منطقه غیراشباع، هدایت هیدرولیکی و کاربری اراضی به ترتیب با وزنهای 50 /2، 63/ 4، 15/ 4، 03 /3، 96/ 1، 00/ 2 به عنوان بهترین مدل انتخابی مشخص شد. براساس این مدل، قسمت های غربی و جنوبی آبخوان به دلیل نرخ تغذیه بالا، کاربری اراضی آلاینده و مواد درشت دانه در ناحیه غیراشباع، خاک و محیط آبخوان دارای خطرپذیری آلودگی زیاد و بسیار زیاد می باشد. همچنین حساسیت این مدل براساس میانگین مجذورات خطا (MSE) نسبت به حذف و یا افزایش وزن پارامترهای کاربری اراضی، محیط خاک، اثر منطقه غیراشباع، محیط آبخوان، نرخ تغذیه خالص و هدایت هیدرولیکی به ترتیب روند کاهشی نشان داد.