بررسی اثرات استئوتومی های بین دندانی بر روی نسوج پریودنتال دراعمال جراحی ارتوگناتیک

امروزه در دندانپزشکی مدرن، یکی از اهداف اصلی انجام درمانهای ارتودنسی یا جراحی های ارتوگناتیک، علاوه بر بهبود شکل ظاهری بیمار و تامین فانکشن صحیح سیستم جونده، حفظ نسوج پریودنتال و پیش گیری از بروز نقایض و بیماری های پریودنتال می باشد، لذا هدف از این تحقیق بررسی اثرات استئوتومی های بین دندانی بر روی نسوج پریودنتال می باشد.
در یک مطالعه تحلیلی آینده نگر، 18 بیمار مبتلا به مال اکلوژن کلاس II انتخاب و برای آنها اعمال جراحی ارتوگناتیک قطعه ای انجام پذیرفت. شرایط پریودنتال بیماران در ناحیه استئوتومی شده بین دندانی در قبل و بعد از جراحی با کمک رادیوگرافی های پری آپیکال و پروب پریودنتال در فواصل زمانی 1، 3، 6 و 12 ماه بعد از عمل جراحی مورد بررسی قرار گرفت.
1- از مجموع 40 مکان استئوتومی بین دندانی در 6 منطقه ضایعات پاتولوژیک پریودنتال مشاهده گردید.
2- از مجموع 6 منطقه دارای ضایعات پاتولوژیک پریودنتال، در 4 منطقه نقایض استخوانی پریودنتال و در 2 منطقه از دست رفتن دندانها مشاهده گردید.
3- بروز نقایض پریودنتال، بدنبال استئوتومی قطعه ای در آقایان 2 برابر بیشتر از خانمها می باشد.
بدنبال انجام استئوتومی های بین دندانی، در تعداد اندکی از بیماران نقایض پریودنتال و از دست رفتن دندانها، مشاهده می گردد.