جایگزینی کاربرد کود شیمیایی فسفاته با کودهای زیستی در تولید نخود در شرایط پیش تیمار کردن صحرایی بذر

برای بررسی تاثیر پیش تیمار کردن صحرایی بذر و دو کود زیستی بر ویژگی های سبز شدن و عملکرد نخود(Cicer arietinum L.)، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در همدان طی سال 1392 انجام شد. عامل های آزمایشی شامل کود فسفات (0، 50 و 100 درصد از میزان توصیه شده)، کود زیستی (قارچ ریشه یا میکوریزا، بارور2، کاربرد توام، بدون کاربرد) و پیش تیمار کردن (با و بدون) بودند. نتایج نشان داد پیش تیمار کردن درصد سبز شدن را 7/7 و سرعت سبزشدن را در تلفیق با قارچ ریشه و کاربرد 100 درصد کود فسفات توصیه شده 7 /20 درصد نسبت به بذرهای پیش تیمارنشده در حالت بدون کاربرد فسفات و کود زیستی افزایش داد. بالاترین میزان عملکرد زیست توده (بیولوژیک) و دانه به ترتیب 303 و 849 گرم در مترمربع بود که از بذرهای پیش تیمارشده و کاربرد توام کودهای زیستی به ترتیب با کاربرد 50 و 100 درصد فسفات به دست آمد که نسبت به شاهدهای خود در آن سطح کودی به ترتیب 146 و 250 درصد بیشتر بودند. در این بررسی بیشترین شاخص برداشت، شمار غلاف و دانه در مترمربع از تیمار پیش تیمارشده و کاربرد توام دو کود زیستی با کاربرد 50 درصد فسفات به دست آمد.