مطالعه میزان انطباق مساکن شهر جلفا با زاویه تابش آفتاب

مقاله حاضر به بررسی میزان انطباق مساکن شهر جلفا با زاویه تابش می پردازد. اهمیت این موضوع بیش تر از آن رو است که با شناخت و به کارگیری عوامل محیطی و اقلیمی می توان به سهم خود به پایداری توسعه شهر کمک کرد. این مطالعه علاوه بر مشاهدات میدانی با به کارگیری اطلاعات سازمان هواشناسی کشور به روش گیونی انجام می گیرد. مشاهده محلی و نقشه های طراحی شهری از منابع اطلاعاتی دیگر می باشد. با تجزیه و تحلیل اطلاعات موجود مشخص گردید که در جلفا در ماه های گرم (ژوئیه و ژوئن) در صورت استفاده از سایبان های افقی و مصالح با ظرفیت حرارتی بالا در ساختمان شرایط آسایش فراهم می باشد. ولی در ماه های سرد (ژانویه، فوریه، مارس، نوامبرو دسامبر) سال، علاوه بر جهت گیری مناسب فرم های ساختمانی برای استفاده حداکثر از انرژی آفتاب، نیاز به گرمایش مکانیکی وجود دارد. در بقیه اوقات نیز شرایط آسایش تامین می گردد. همچنین با انطباق نتایج حاصل از بررسی عوامل اقلیمی و روش های محاسباتی قانون کسینوس و عمق سایبان، نیازهای حرارتی ماهانه مورد ارزیابی قرار گرفته تا جهت بهینه قرارگیری ساختمان ها در جلفا معلوم شود. در ماه های گرم سال جهت های شرقی و غربی ساختمان ها و در ماه های سرد سال جهت جنوبی بیش ترین مقدار انرژی خورشیدی را دریافت می دارند. با توجه به ضوابط تعیین شده برای انتخاب موقعیت استقرار ساختمان، جهت شرقی-غربی از جهت دریافت کم انرژی خورشیدی در تابستان و حداکثر دریافت انرژی در ماه های سرد سال برای ساختمان ها در جلفا توصیه می شود.