تولید بیوماس و فرمولاسیون مخمر بیوکنترلی Candida membranifaciens

در این مطالعه تاثیر منابع کربن و نیتروژن مختلف روی تولید بیوماس مخمر و هم چنین تاثیر فرمولاسیون های مختلف مخمر بیوکنترلی Candida membranifaciens در کاهش بیماری کپک آبی سیب مورد بررسی قرار گرفت. محیط کشت حاوی ملاس نیشکر به عنوان منبع کربن در مقایسه با محیط کشت حاوی آب پنیر کارایی بالاتری در تولید بیوماس داشت. عصاره مخمر به عنوان منبع نیتروژن نسبت به اوره و عصاره ذرت خیسانده شده (CSL) در تولید بیوماس سلولی تاثیر بیش تری داشت. بهترین رشد زمانی حاصل شد که از ملاس نیشکر و عصاره مخمر و CSL مورد استفاده قرار گرفت. تعداد سلول های زنده در فرمولاسیون های مبتنی بر پودر تالک و کائولین به تدریج کاهش یافت. درحالی که در فرمولاسیون مبتنی بر سبوس گندم تا چهار ماه تعداد سلول های زنده افزایش پیدا کرد و سپس شروع به کاهش نمود. در حالت کلی فرمولاسیون های نگهداری شده در دمای 4 درجه سلسیوس طول عمر بیش تری نسبت به نمونه های نگهداری شده در دمای 24 درجه سلسیوس داشتند. فرمولاسیون های تهیه شده از C. membranifaciens، برای کنترل Penicillium expansum در شرایط انبار مورد ارزیابی قرار گرفتند. فرمولاسیون های مختلف C. membranifaciens از جمله سه نوع فرمولاسیون مبتنی بر تالک، کائولین و سبوس گندم اختلاف معنی داری در کاهش بیماری کپک آبی نشان ندادند.