مطالعه برهمکنش های مشتقات کوئینازولون با ساختار G-quadruplex DNA به عنوان یکی از استراتژی های نوین ضد سرطان با استفاده از روش های محاسباتی

در سال های اخیر پایدار کردن ساختارهای G-quadruplex به عنوان یک هدف در درمان سرطان توجه زیادی را به خود جلب کرده است. مشتقات کوئینازولون (QD) از دسته لیگاندهایی هستند که جهت پایدار کردن این ساختارها طراحی و سنتز شده اند. درک ماهیت برهمکنش بین این لیگاندها و ساختار G-quadruplex از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است. جهت بررسی دقیق تر اینکه چگونه این برهمکنش ها با تغییر ساختار لیگاند تحت تاثیر قرار می گیرند، برهمکنش های بین دو مشتق کوئینازولون (QD1 و QD2) و ساختار G-quadruplex با استفاده از روش های داکینگ مولکولی و شبیه سازی دینامیک مولکولی مورد مطالعه و بررسی قرار گرفت. مطالعات نشان داد که لیگاندQD1 با زنجیره آلکیلی کوتاهتر برهمکنش های قویتری نسبت به لیگاند QD2 دارد. در واقع کوتاهتر کردن طول زنجیره این مشتقات نقش بسیار مهمی در تشکیل پیوندهای هیدروژنی و برهمکنش های الکترواستاتیک با گروه فسفات چارچوب G-quadruplexایفا می کند که به طور تجربی اطلاعاتی درباره این برهمکنش ها بدست نیامده است.